nilesrun
@nilesrun_
4 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
'sen evcilliği kalıcı sandın. bir adres istedin aşka. komşular, bildik sokaklar, aynı saatte aynı konuşmalar, hiçbir şeyi gizlemeyen perdeler, başkalarıyla yağmalanmış düşler. güvenlik duygusunu dünyaya yeğleyen... senin yalnızlık dediğin yerde atıyor ayrıcalığın ve güzelliğin kalbi.'
'insan sustuğu yerde yenilmez her zaman.'
biraz üzerine gidince yaşamak ne kadar acı veriyor.
Okur Takip Önerileri
'... gözlerinde birazcık duran herkes, bir olanaksızlığı yaşama gücüne dönüştürmenin tüm gizini öğrenebilirdi.'
'mekanlar olarak, zamanlar olarak, insanlar olarak ve doğanın nesneleri olarak bizi yoksul düşüren daracık hayatlarımıza karşı, hepimizin, kalbimizin çekirdeğinde büyüttüğü o yatışmaz duygudur gitmek.'
'' yıldızlı bir gecede, gökyüzünün altında kendini acemi ve çaresiz hissedersen, bu, yıldızlara bakarak başka şeyler düşündüğün içindir. yıldızlara bakarak yalnızca yıldızları düşünmek gerekir.''
"yengeç, suda yaşar; ama, yüzme bilmez - suyun içinde, yürür..."
"...yaşanılanlar ve öğrenilenler ne kadar acı olursa olsun, macera insanoğlu için büyük bir nimetti. çünkü dünyadaki en büyük mutluluk, bu dünyanın şahidi olmaktı."
bir gün ışıksız rüzgârsız bir sessizlikte geldi. gideceğim, dedi. burada üşüyorum. dünya ağır. insan korkunç. inanacak gücüm kalmadı. her şeye bulantıyla bakıyorum. güzellik yıkıcı. hiçbir inceliğe inanmıyorum. bir sonsuz kum içinde bir yıldız rüyasıyım. seni sevecektim. söyleyemedim. gidince mi? yalnızlık benden önce gidecek, biliyorum. belki filizlenen bir taş... bir yerlerde.
"babasız büyürsen alemin bir merkezi ve sınırı olduğunu anlamaz, her şeyi yapabileceğini sanırsın... ama bir süre sonra ne yapacağını bilmez, dünyada bir mana, bir merkez bulmaya çalışır, sana hayır diyecek birini aramaya başlarsın."
"senin gibi değilim ben. bir başkasının benimle aynı şeyleri düşündüğünü görmek hoşuma gitmez."
'' duyduğum acıyı göstermemek yetmiyordu, acı duymamak gerekiyordu. ''
"şunu düşündüm : en bayağı olayın bir serüven haline gelmesi için onu anlatmaya koyulmanız gerekir ve yeter. insanları aldatan da bu zaten. kişi hikayecilikten kurtulamaz, kendi hikayeleri ve başkalarının hikayeleri arasında yaşar. başına gelen her şeyi hikayeler içinden görür. hayatını, sanki anlatıyormuş gibi yaşamaya çalışır. ama ya yaşamayı ya da anlatmayı seçmek gerek."
"birini sevmeye koyulmak başlı başına bir iş, bir girişimdir. güç ister, yürek ister, körlük ister...hatta başlangıçta öyle bir an vardır ki uçurumun üstünden sıçramak ister; düşünmeye kalkarsan aşamazsın onu... "
“bulantım hâlâ geçmedi ve geçeceğini de sanmıyorum. o artık bir hastalık veya geçici bir nöbet değil, o ben'im.”
"hafiftim, güzeldim, rüya gibiydim; bakmasını bilmedi."
"kusur, benim imzamdır. bir ismim olduğu sürece bir kusurum da olacak ve olmalı."
fiiliyatımızın kaynağı, kendimizi zamanın merkezi, nedeni ve sonucu zannetmeye bilinçsizce meyilli olmamızdadır. reflekslerimiz ve gururumuz, teşkil ettiğimiz et ve bilinç parçasını bir gezegene dönüştürür. eğer dünyadaki konumumuzu doğru olarak anlayabilseydik; eğer kıyaslamak, yaşamak'tan ayrılmaz olsaydı, mevcudiyetimizin ufaklığının açığa çıkması bizi ezerdi. ama yaşamak, kendi boyutlarına karşı körleşmektir.
