nil
@nillimsi
ne sevgi kalmış dünyada ne de saygı
147 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Eskisi kadar özlemiyorum seni
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor...
Özdemir Asaf
bugün oturdum ölümü düşündüm
bir darağacında ya da yolda yürürken
bugün oturdum ölümü düşündüm
yirmi yaşında ve hayat bu kadar güzelken
Ahmet Erhan
Okur Takip Önerileri
74 syf.
8/10 puan verdi
insan bazen kıyısı olmayan bir deniz gibi hisseder ya
her şeyi yapabilir her yere uzanabilirmişsin gibi ama aslında ulaştığın hiçbir nokta yoktur.
sonunu bilmeden düşünmeden gider durursun. bazen bu iyi bir şeymiş gibi gelir insana. oysaki yürüdüğünü sanarken bir de bakmışsın ki tepetaklak yuvarlanıyorsun ve yolda ne seni yavaşlatıcak bir tümsek ne de durduracak bir dost var.
“…Çünkü sonra hayatıma biri giriyor ve ben her şeyin yeniden yolunda gittiğine inanıyorum. Sanki bu ilaçları içmeme gerek yokmuş ve o kişi her şeyi düzeltebilirmiş gibi.”
burda değilsin belki
burda değilsin belki ama
bazen kapının önündeki kedi kadar yakın
bazen hiç gitmediğim bir şehir kadar uzaksın
her gün konuştuğum bir insansın bazen
bazen de hiç tanışmamışız
biz hiç tanışmamışız zaten
sen beni hiç görmemişsin bile
“O günler en iyisiydi ya da en kötüsüydü, akıl çağıydı ve aptallık çağıydı, inançlar zamanıydı ve inançsızlıklar zamanıydı. Işık mevsimiydi ve karanlık mevsimiydi, umut baharıydı ve umutsuzluk kışıydı; yaşayabilmek için her şey vardı önümüzde ve yaşayabilmek için hiçbir şey yoktu önümüzde; hepimiz doğrudan cennete gidiyorduk, hepimiz doğrudan cehenneme gidiyorduk. Kısacası o günler, tıpkı şimdiki gibi o kadar uzaktaydı ki, kimileri iyi ve kötü şeylerin üstünlük derecelerini karşılaştırdığında, o günlerin gelmiş geçmiş en iyi günler olduğunda ısrar ediyorlardı.”
“Tutkular yerine bencillik adına fedakarlıkta bulunmak daha mı iyidir, daha mı bilgece bir tavırdır, daha mı uygundur?”
“Erdem bir kuruntudan ibarettir,erdeme ibadet etmek sürekli fedakarlık demektir, mizacımızın esinlerine karşı sayısız isyanı gerektirir.”
Sayfa 38
bize en çok zarar verenin düşmanımız değil de en yakın dostumuz olması çok ironik değil mi?