Bir kadının kalbi, ebediyete kadar ölse bile, zamanla ve mevsimle değişmez, asla yok olmaz. Bir kadının kalbi savaş alanına dönmüş bir yayla gibidir. Ağaçların kökleri yerinden çıktıktan, çimler yandıktan, kayalar kanla kızıllaştıktan, yeryüzüne kemik ve kafatası ekildikten sonra bile, hiçbir şey olmamışçasına, baharın ve güzün aralıklarla gelip işlerine devam edebilmeleri için, durgun ve de sakindir.