Sultanahmet durağından, Nişantaşı'nda inmek niyetiyle Maçka tramvayına binmiş bir adam, dışarıya baktığı camdan ne sevdiği kadını, ne de bir tanıdığını gördüğü halde yarı yolda neden iner? Bazen insanı bir yangın kulesi de çağırır. Hele bu adam, öğle yemeğini yediği kalabalık lokantadan çıkıp nereye gideceğini bilmeden yürürken derin localı sinemanın kapısında bekleyen şaşı kadını görür görmez dönmüş, Alemdar'a dek yürümüş, çocukluğunda içinde yaşadığı iki katlı eski evin önünden geçip, kafası o günlerin kimi açık, kimi belirsiz, karışık anılarıyla dolu, tramvaya binmiş biriyse, yalnızsa, aylaksa onun nerede ineceği bilinmez.
Sayfa 137 - Yapı Kredi Yayınları - 48. Basım
İstanbul'u Yaşamak
"Burası Beşiktaş mı?"
"Evet..."
"İstanbul'da çok taş var. Beşiktaş, Kıztaşı, Çemberlitaş, Nişantaşı, Atlamataşı, Kocataş, Taşkasap, Taşkızak, Toptaşı, Dikilitaş, Kabataş..."
Çok canım sıkıldığı için,
"Evet taş çoktur, bir de yurttaş var..." dedim:
"Yurttaş... Bilmiyorum, o nerde?"
"Kimse bilmiyor yerini... Eskiden varmış, şimdi yeraltında kalmış, çok tarihi bir taş..."
Sayfa 106 - Nesin Yayınevi
