Bu kitaba inceleme yapacak yetim olduğunu düşünmüyorum açıkçası.
Tahlil etmekten ziyade hissettirdikleri ile müthişti.İlk okumaya çalıştığımda , bir türlü kitabın içine giremedim ve yarıda bıraktım. Tabi ki sorun bu başyapıtta değil bendeydi:)
Bir kaç ay geçtikten sonra tekrar merhaba dedik birbirimize.. Tam olarak , aynı durum olmasa da ilk 150 sayfayı zorla ilerlettim. Yoğun felsefe, sorgulama vardı. Derken...
Ne oldu bilemiyorum, bir anda sayfalar hızla çevrilmeye başladı:)
Diyalog başarısından söz etmeye dahi gerek duymuyorum.
Dinden, aileden, onurdan, iyilikten, sevgiden, neyden bahsederse etsin, bir karşılığı, bir sorgulaması vardı.
Kitap akıcı hale gelsede , ince ince yerleştirilmiş, durup düşünmeye zorlayan o kadar çok olgu vardı ki, sınırlarımı zorladığı doğrudur.
Ana karakterler dışında da sorgulattığı, tabiri caizse tokat atar gibi araya yerleştirdiği örgülere inanası gelmiyor insanın.
Suç ve Ceza' da bir insanın ruhunu, psikolojisini nasıl bu kadar iyi analiz edebilir derken, Karamazov Kardeşler nirvanası olmuş.
Yer , zaman, kişilik, detay , kurgu..bu kadar derinlemesine anlatması , biraz ürkütücü açıkça.
Sadece aile olmayan bir aileyi değil, her zamanki gibi, din, toplum,yaşam karakter sunan ve sorgulatan adam Dosto.
Kendime not: bir kez daha okumalısın, eminim ki atladığın çok şey var