Hayat fikri bir bütün gibi ,zihnimin omuzlarını çökertmezdi
Hüznümü akıl çerçevesine sığdırmak mı? akıl yürütmek çaba harcamak anlamına geliyorsa, bu neye yarar ki? Hem zaten, insan üzgünken elini bile oynatamaz. Sıradan hayatın vazgeçmeyi çok istediğim hareketinden bile vazgeçemiyorum. Vazgeçmek çaba istiyor çünkü, ben ise cesaret verecek küçücük bir ruh bile kalmamış.
Hayatla aramda ince bir cam var. Açıkça görmeme ve anlamama rağmen, dokunamıyorum hayata.
Okur Takip Önerileri
Her şeyi beni yoruyor, yormayan şeyler bile. Neşeyle acının tadı, benim için bir
Sıradan insan için, hissetmek yaşamaktır, yaşamayı bilmektir. Ben ise, yaşamak düşünmektir, derim; hissetmek ise düşünmeyi beslemekten başka bir işe yaramaz
Öteki insanlarla aramda daimi, derin bir uyuşmazlık olduğunu hissetmenin nedeni, sanırım onların çoğunun duyarlıklarıyla düşünmesi, benimse düşüncelerimle hissetmem
Ruhunu hazinelerinin ve şölenlerinin bekçisi olan tanrısal , o şanlı çekingenlik. Ah, nasıl da isterdim hiç olmazsa bir ruha biraz zehir ,huzursuzluk ,şaşkınlık katmayı. İçinde yaşadığım keşmekeş boşluğuna karşı bir teselli olurdu bana.insanları yoldan çıkarmayı hayatımın amacı olarak benimseyebilir. Ama sözlerimin karşısında titreyen tek bir ruh var mı? Beni duyabilecek tek bir varlık var,benden başka?
Bir kitap okudu
416 syf.
·
Puan vermedi
·
5 günde okudu
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
416 syf.
·
Puan vermedi
