Nisaa
@nokumuss
...
İstanbul
Rize, 28 Ocak 2004
111 okur puanı
Aralık 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Çünkü aidiyet ne onca insanadır ne masaya ne de sandalyeye. Asıl aranan ev, insanın ta kendisinde.
Zira hayat mutlak neden sonuçlar üzerinde ilerler. Tuğlanın birini çektiğinizde bütün duvarın yıkılma ihtimali vardır.
Peki, mutluluk sadece gülümsediğimiz anlardan mı ibarettir? İnsanın hayatın zorluklarıyla mücadele etmesi, sevdikleri için fedakarlıklar yapması da mutluluğa içkin midir?
Okur Takip Önerileri
Cümlenin altını değil, meğer kendi üstümü çizmişim.
"Parmak gökyüzüne baktığında sadece aptallar parmağa bakar."
"Zamanın nasıl geçtiğini unutmak için zaman geçiriyoruz."
"Kemiklerin camdan değil ama hayat seni de kırabilir."
Zira hayat, bizim ona yüklediğimiz gizemlerden ve tılsımlardan çoğu zaman azadeydi. O kendi başına, evrensel neden-sonuçlar üzere akıp giderdi. Olayı tuhaf hale getiren bizzat insanın kendisiydi.
Kırılgan yaşamlarımızın her anında başımıza gelecek beklenmedik olayları düşünecek olursak, her yeni gün bir mucizedir.
"Geçecek" dedi kendi kendine.
"Dün geçti ya"
Yaşamın harekete geçmeden önce doğru anı beklemek olduğunu biliyordu Veronika.
Ne ileri gidebildi ne de geriye. En iyisi sahneyi terk etmekti.
İnsanlar doğaya aykırı davranıyorlar, çünkü farklı olmaya cesaret edemiyorlar.
Herkes hayal kurar da yalnızca pek az kişi hayallerini gerçekleştirebilirse, hepimiz korkağız demektir.
Hiç karşılık beklemeyen bir sevgi onu suçluluk duygularına bağlamayı başarmış, kendi hayallerini çöpe atmak pahasına bir başkasının beklentilerini yerine getirmek isteğini yapmıştı.