Benim dediğim hayatım benim değil, biz dışarıda koşturup duranlar, hiçbirimiz mutlu değiliz çünkü kendi hayatımıza sahip değiliz.
Bir insan başkasının yerine konuşmaya başladıysa kendi kendineyken, acıyı getirmiştir artık, aşk.
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
87 syf.
·
Puan vermedi
Mutsuzluk, dâima, mutluluktan daha yakın olmuştur: süren, hep o gibi görünmüştür bana.
Derinlere kök salan Lâhavle.
Zihni toplamak; bu ağırlığı devindirmek; her sözcüğü bir bir tartıp, sınamak; 'yazma'yı her gün kanatmak; yazarın ancak kendi kendineliğini yoğun biçimde varetmesiyle mümkündür.
Sermaye'nin çektiği arabada olmamak, vicdanımızı nefsimize karşı silahlandırmak: ah, KALBiM KANA!
Benim yalnızlığımın hududu, başkasının yalnızlıksızlığının hududu mu?
damar ve kan ırkçılığın değil inancın simgesidir DİN'DE.
MİRAÇ, IRKÇILIĞA İNDİRİLMİŞ KESIN DARBEDİR