Çocuğunu kaybeden bir anne, hep kederinin ilk gününü yaşıyor gibidir. Acının bu çeşidi eskimez, yaşlanmaz. Yas elbiseleri eskir, rengini atıp ağarır ama ana yüreği hep öyle kapkara kalır.
İçimde kuş var, buz var, ümitsizlik var. Ruhumu gecenin zifiri karanlığı kaplamış.
Ama her kötü düşüncenin şaşmaz, amansız bir hali vardır; sonunda gerçek bir olay hâline gelmek ister.
başrahip
Evet, gün ışığı herkesin malıdır. Ne diye bana yalnız geceyi veriyorlar?
Esmeralda
Güçlü olduğumu sandığım her alanda Kader benden daha güçlü çıktı.
Sayfa 357Kitabı okuyor
Gündüz herkesindir.Beni neden hep geceye mahkûm ediyorlar?
Sayfa 350Kitabı okuyor
Darağacı, bir kefesinde bir insanın diğer kefesinde tüm dünyanın yer aldığı bir terazidir.
"Arkadaşlar, birileri bana bir şeyler söylese memnun olurum, ne yalan söyleyeyim! İnsan sesi, insan kulağına müzik gibi gelir."
Sayfa 606Kitabı okudu
"İşte hayat bu, çoğu kez bizi düşürenler en iyi dostlarımızdır!"
Sayfa 604Kitabı okudu
Anneler çocukları arasında sıklıkla kendilerine en fazla acı çektireni sever.
Gündüz herkesindir. Beni neden hep geceye mahkum ediyorlar?
Burası karıncalar gibi kaynayan, yerlerde sürünen insanlarla dolu, ilginç, garip, olağanüstü, fantastik bir dünyaydı.
Bu serseri de kimin nesi?