Ama ölümden ürkerek kendini çoraklaşma karşısında saf haliyle koruyan yaşam değil, ölüme katlanarak kendini onun içinde elde eden yaşamdır, tinin yaşamı. Tin, kendini mutlak kopmuşlukta bulmakla kazanır ancak, kendi hakikatini.
Sayfa 15 - hegel
yaptıkların çok doğal kalıyor hayata karşı, bu da beni çok sevindiriyor. çünkü hayatı yaşamı biliyorsun ve yaşıyorsun. hayatı sevdiğim kadar seni seviyorum
Sayfa 236
karpuz kabuğundan gemiye binen
erken inermiş
Sayfa 233
Okur Takip Önerileri
her şeyin içimde bir yanardağ uyarabilecek güçte bir karşılığı var
Sayfa 218
içimde büyüttüğüm, beslediğim, yaşattığım hiçbir şey dış hayatla örtüşmüyor. içimde başka bir iklimde yaşayıp durmanın hüznünü sürekli duyup duracağım. ah benim kalbim!
Sayfa 193
ben bir başına kalacağım; içimde eritemediğim, dökemediğim, sindiremediğim zehrimle.
Sayfa 187
bazen kendi içimin karmaşıklığından, karanlığından korkuyorum. onu terk edemiyorum. ondan kaçmam mümkün değil. O ben' im, o asıl ben' im. bu karanlık ve karmaşıklık bana ait. ben oranın, onun parçasıyım
Sayfa 185
eve girmek gelmiyor içimden. sokaklarda dolaşılmıyor artık. hava ciddi soğuk. içimden ağlamak geliyor...içimden ağlamak geliyor, çok mutsuzum. her gün benzer şeyleri yaşamaktan bıktım
Sayfa 138
giderek kendimi daha iyi tanıyorum. benim bu dünyayla, bu yaşamla bir alıp veremediğim hep olacak. eyvah! mutsuzum. yumruklarımı sıkıp bağıra bağıra trafiğin içine dalmak geliyor içimden. bir suç işlemek istiyorum. lavlarını içinde tutmak isteyip de tutamayan bir yanardağ gibiyim
Sayfa 147
böyle sırtüstü yatıp akşamları ve sabahları beklemek ne kadar zordur kim bilir ve hastalar kadar tavanların şeklini kim bilebilir?
Sayfa 157
benim bir odam olsun, duvarına bir resim yapıştıracak kadar benim olan bir oda. başımı avuçlarımın içine alıp ağlayabilecek kadar bir oda. bir de evim olsun
Sayfa 161
beynimde doyurulmayan bir nokta var. bütün pişmanlıklar, düşmanlıklar, arzular hep bu noktada. bu noktayı hissediyorum. parmağımla gösterebilirim.
Sayfa 164
içimde bir yangın; büyüdükçe büyüyor. yaşamın tadı gitti. (var mıydı,bilmiyorum.) karnımda, insanın ansızın düşünce hissettiği o tuhaf duygu var. içimden ağlamak geliyor. emniyet duygumu kaybettim, coşkumu kaybettim, umudumu kaybettim, kendime olan güvenimi kaybettim. içimde vicdan azabına benzeyen, veda duygusuna benzeyen bir duyguyla günlerim geçiyor. işin kötüsü bu hep böyle sürecekmiş gibi. bir odaya kapanıp kimseye duyurmadan içimden doya doya ağlamak geliyor.
Sayfa 166
kendimi hayata alıştıramadım. hiçbir yerim nasır tutmadı, hala kırılganım, hala bir yerlerim hemen acıyıveriyor.
Sayfa 121
belki de yalnızca acıyı duymak için taşırız göğüs kafesimizde bu çırpınan kuşu. içimde bir yer acıyor. bir yerim kanıyor.
Sayfa 88