Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.30
Bahar
Bahar
@noxbahar
122 okur puanı
Şubat 2021 tarihinde katıldı
243 syf.
·
Puan vermedi
ahmet uluçay'ın iç dünyasının yansıması olmuş diyebiliriz. sinema sevdası, paraszılığı, hastalığı, köyü, istanbul ve hastane arasında geçen birkaç yılını günlüğüne kaydetmiş. potansiyeli bu kadar olan bir insanın sırf imkanı yok diye istediği gibi üretememiş olması çok üzücüydü. ahmet uluçay'ı tanımış olmayı çok isterdim
525 syf.
·
Puan vermedi
dostoyevski'nin okuduğum 6. kitabı oldu sanırım aralarında en çok beğendiğim de bu oldu. gözlemlerinden olayı aktarmaya hepsi çok iyiydi, hem iç dünyasının hem de dış dünyanın farkında olması çok etkileyiciydi benim için, deyim yerindeyse esen rüzgarın bile farkında olup bunu aktarmış. anı-roman olduğu için direkt olay örgüsünü anlatmak yerine olayla beraber görüşünü, fikrini harmanlamış kitapta o yönden direkt dostoyevskiyle konuşuyormuşum gibi hissettim. bence klasikleri seven her okur bu kitaba şans vermeli.
128 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
bayadır bu kitabı okuyucam diyordum ve sonunda okudum. çok samimi, sıkmadan, hayatından kesitleri, geçen kadınları, ailesini, duygularını, korkularını anlatmış. egoine onun bedenini incelemiş, otopsilemiş; o ise kendi hayatını, kendi iç dünyasını otopsileyip incelemiş gayet hoştu. karısı sylvie'nin fedakarlıklarına fournier'in çok da karşılık vermemesi, fournier'in meşrepliği bi tık üzdü beni o kadar.
Okur Takip Önerileri
160 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
sanırım hayatım boyunca en ne dediğini anlamadığım kitap oldu. dili biraz ağırdı kitapta, bazı yerleri çok karmaşıktı bir şey anlatırken araya başka bir şey ekleyip daha sonra tekrar o şeye geri dönüyordu. yine de bazı alıntılar, kısımlar çok iyiydi okurken vay be dedirtti yer yer, daha önce bunu hiç düşünmemiştim diye. Andronikos etkiledi beni kaçması, kaçtığı şeyden kurtulamayıp onunla yaşamaya çalışması ya da yüzleşmeye çalışması sonu olması..
72 syf.
·
Puan vermedi
kalanlar kitabından sonra dayanamadım direkt bu kitabı okudum. iyi bir sıralama oldu diyebilirim çünkü bu kitapta kalanlardan dolaylı bir şekilde bahsedilmişti ve o kitaptaki tezer özlüyle bu kitaptaki tezer özlü bambaşka diyebilirim. orada salt acı, duygu ve düşünceler vardı bu kitapta ise tezer'in hayatınını, hayatının gidişatını bizzat görebiliyoruz mektuplar sayesinde. biraz örtülü anlatmış geldi bana duygu durumlarını, içsel sıkıntılarını daha üstünkörü değinmiş. tezer özlü'nün sadece acılardan oluşmadığına tanıklık etmek bir bakıma iyi geldi:)
kitabı okurken keşke tezer özlüyle ben de arkadaşlık kurabilseymişim keşke öyle bir şansım olsaydı diye geçirdim içimden bence iyi anlaşırdık
76 syf.
·
Puan vermedi
tezer özlü'nün okuduğum ikinci kitabı oldu. ferit edgü ön sözde acılardan arta kalanlar yazmıştı kitap için de ben bu kadarını beklemiyordum. son 45 sayfasını bugün yoğunlaşarak okudum içim ezildi çektiği acılara, ait hissedemeyişine, dünyaya köklenemeyişine...kitabı beğendim demek acılarını beğendim anlamına mı geliyor bir yerde yoksa acılarını bu denli iyi yansıttığı anlamına mı geliyor bilmiyorum ama çok güzeldi. üzülmek garanti
177 syf.
·
Puan vermedi
Dostoyevski'nin okuduğum 5. kitabı oldu, diğer kitaplarına göre bence daha yalın ve okunması daha kolaydı. bir çırpıda bitecek kitap tarzında. aşk ve kumar gibi iki tutkulu konuyu birlikte işlemiş
76 syf.
·
Puan vermedi
tek oturuşta bitirdim, çok sade yoğun ve akıcıydı. ah Didem, ah Didem keşke sana sarılabilseydim, keşke bir anne sıcaklığıyla seni sarmalayabilseydim. gecekondu evinin balkonunda demli çay eşliğinde bir dal sigarayla sabaha kadar konuşabilseydik keşke senle
188 syf.
·
Puan vermedi
Dostoyevskinin okuduğum 2. ya da 3. kitabıydı. beklentiyle okudum karşıladı mı hayır:)
kitap daha çok Bay Golyadkin'in kendi kendisiyle ve konuşmalarıyla geçiyor. Golyadkin'in bir hastalığı olduğu çok belliydi, bedensel değil de daha çok psikolojikti tabi nasıl bir hastalık olduğunu yazar da dile getirmiyor, bay golyadkin de.
Bay Golyadkinin kafasında kurması ve sürekli kendi içinde konuşması ona çok benzeyen hatta tıpatıp onun gibi olan biri hayatına girmesinden ve hayatının her yerinde karşısına çıkmasından, ona düşman gibi davranmasından, işini çevresini elinden almaya çalışmasından tabii bay golyadkinin anlattığına göre. belki öyle biri yoktur bile belki sadece kafasında kuruyordur başkarakter.
kitap her iki golaydakinin birbiriyle mücadele etmesiyle geçiyor, daha doğrusu karakterin kurnaz ikiziyle desek daha doğru olur.
kitap genel olarak böyleydi..
408 syf.
·
Puan vermedi
ne kitaptı ama..uzun zamandır bende bu kadar değişik hisler uyandıran bir kitap okumamıştım.
kitap başta çok güzel ve akıcı geldi, okunması da gayet güzeldi fakat ortalarına geldiğimde biraz bezmiştim çünkü çok fazla ayrıntıya yer verilmişti ve bence konusuna göre bu kadar uzun olunması gereken bir kitap değildi fakat yazar kitabın sonunu çok iyi bağlamıştı ordan beğenimi kazandı. sonunda dedim ki evet bu kitap okunmalı
215 syf.
·
Puan vermedi
ne kadar zulüm var, ne kadar işkence var bunları uygulayan da uygulanan da insan. tek suç, tek günah ırk farkı. tarih boyunca tüm zaferler kanla yazıldı, kazanıldı ve öyle olmaya devam edecek gibi görünüyor. kitabın sonlarına doğru üzülmekten içim kıyıldı, mehmed uzun gene kalemini ve ustalığını bir kitabında daha konuşturmuş.
184 syf.
·
Puan vermedi
ah Yezda ah, küçük ama kalbi kendisinden büyük Ezidi kızı Yezda..çektiği acılar, yaşadıkları, hissettikleri en başından beri hak etmediği şeyleri yaşayan, henüz on beşinde olan tek derdi oyun oynaması lazım olan kızın yaşadığı acı, zulüm, işkence, hak etmedikleri vs vs...
Yezda her şeye rağmen çok ama çok güçlü bir kızdın, böyle bitmemeliydi. insanların dar görüşleri, köleleşmiş ruhları ve bedenleri buna esir olan küçücük yüreğin ve bedenin.
kitabın birçok yerinde çok üzüldüm çok öfkelendim fakat her şeye rağmen pes etmedin Yezda, sonu paramparçaydı yaşamının
272 syf.
·
Puan vermedi
dorian grayin portresi, incelemeye nasıl başlamam gerek bilemiyorum ama sarsıcı bir kitap oldu diyebilirim benim için. kitabın adını daha önce duymuştum ve adı bana garip gelmişti özellikle dorian gray ismi çekmişti
sanırım beni kitaba.
okuduğum basımlı hali 258 sayfaydı ve sayfa sayısına göre uzun süre elimde kalmış olsa da kitap etkisinden bir
272 syf.
·
Puan vermedi
oooffff savaşlar neden var, insanlar neden ölüyor? tarih en baştan beri kanla yazılmadı mı? kim bilir kaç milyon insan savaşlarda yakıp yıkıldı, öldürüldü kaç insan?
burseya dağı adlı kitaptada kan, savaş, bol ölüm, çatışma, çarpışma, silah ve tank tüfek vardı. ah Ali, ah Ali'nin köyü, Ali'nin zavallı ailesi ve düşleri, gerçekleştiremediği hayalleri, ah Ali'nin bekleyipte kavuşamadığı Dilan'ı, ah savaş, ah ölüm..
bu incelemeyi kitapta şunlar var, bunlar var diye yazmıyorum sadece kitabı bitirmemle gece gece böğrüme bir öküz oturdu sanki, onun üzüntüsüyle, hışmıyla, öfkesiyle yazdım. bu kitabı din, dil, ırk, mezhep fark etmeksizin herkesin okuması gerektiğini düşünüyorum. çünkü bizi bir arada tutan, tutması gereken şey benzerliklerimiz değil farklılıklarımız olmalı. birbirine benzeyen şey'ler bir şekilde birbirine tutunur. önemli olan farklılıklarımıza rağmen birbirimize tutunup bir arada oluşumuzdur.
incelemeyi bitirmeden bir ah daha koptu yüreğimin derinliklerinden..
191 syf.
·
Puan vermedi
yürümenin felsefesi.. 2022 yılında adını duyduğum, adını duymamla kesinlikle bu kitabı okumalıyım dediğim bir kitap oldu. kitabı araştırdığımda ise "yaşamak için ayağa kalkmamışken, yazmak için oturmak nasıl da beyhudedir" cümlesi bu kitabı okuma düşüncesini kesinkes bir şekilde kesinleştirdi. kitabı edindiğim zamanlar ruhumun bu kitaba hazır olmadığını fark ettim ve bende kitaplığın rafında demlenmesini bekledim. sonuçta okurlar kitapları seçmezdi, kitaplar okuru ve doğru zamanı seçerdi. bu sefer aralık ayında kitabı okumaya başladım ve doğru zaman beni bu sefer yakalamıştı neyseki:)
ben kitabın çok felsefik olduğunu değil de hafif bir felsefik tarafının olduğunu düşünmüştüm ama yanılmıştım, bazen on beş sayfayı bir saatten daha fazla sürede okuduğum zamanlar oldu ve okurken de kafamı kaldıramayacağım bir şekilde ağırlaşıyordu, demek ki doğru kitapmış ki bana bunlar olmuş diyorum şimdi:))
kitap yer yer çok akıcı olup yer yer çok tıkanıyordu fakat her bir sayfasının, her bir bölümünün ayrı bir şeyler kattığını fark edebiliyordum. tıkanıklıklarına, yer yer anlaşılmamasına rağmen kesinlikle okunması gereken bir kitap kategorisinde. felsefeye ve düşünmeye özellikle yürümeye meraklı okurlara kessinlikle tavsiye ediyorum bu güzel kitabı. kitap toplamda 25 bölümden oluşmakta, ben en çok "yürümek spor değildir, niçin bu kadar iyi bir yürüyüşçüyüm- Nietzsche, kaçma arzusu- Rimbaud, yabanın fethi- Thoreau, iyi olma halleri" bölümlerini beğendim.
kitabı okurken istemsizce insanın ayakları yürüyüşe kayıyor, yürümeye bakış açısı ve saygısı artıyor...iyi okumalar ve iyi yürümeler.
280 syf.
·
Puan vermedi
içimizdeki şeytan.. Sabahattin Ali'nin kaleminden çıkan çok ama güzel bir roman. Sabahattin Ali'nin okuduğum ikinci romanıydı, kitap başta kendiliğinden akıyordu ve sıkılmadan ilerliyordu ortaya gelince tıkanıklık oldu anlamamda ya da anlamlandırmamda. sonlardaki her sayfayı hayret ede ede çevirdim. kitap kendisi yön veriyordu artık,
358 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
ve bir Mehmed Uzun kitabının daha sonuna geldim. uzun solukta, acele etmeden, sindire sindire okudum. mehmed uzunun dili gerçekten çok yalın, sade, etkileyici ve bir o kadar da edebi. hakikaten tasvirleri o kadar güzel o kadar gerçekçiki sanki olay gözümüzün önünde gerçekleşiyor, bire bir biz tanıklık ediyormuşuz gibi. olay örgüsü ise feleğin türlü türlü cilveleriyle, en olunmayacak şeyleri olması için karakterlerin çabaları ile sarılmış, arka fonda ise: doğa, edebiyat, aşk, istekler, hayaller işlenmiş. olay ve betimlemeler ağızda hoş tat bırakan bir ahenkle örülü. bence okurların hevesle okuyacakları kitaplardan.
632 syf.
·
Puan vermedi
Bu kitabı en başta çok çok beğenmiştim. Anlatış, duygu yansıtmaları, olay örgüsü maneviyatı okura baya yansıyan bir kitaptı. Dönem dönem bende oblomov gibiydim:) kitabı okurken evet bu ben, bende böyle şeyler hissediyorum dediğim çok zaman oldu. Karakter çözümlemelerine bayıldım cidden çok büyük bir titizlikle tüm ayrıntılarıyla karakterler işlenmişti. Oblomovun bu kadar potansiyelinin olup bu kadar iyi, temiz yürekliliği ile heba olmasına üzüldüm belki de tek bir tutam yaşama, gayret isteği ile tüm hayatı değişebilirdi ama değişmedi, değişmesini istemedi oblomvluka kurban gitti, ştoltsun tüm çabalarına olganın hayat enerjisine ve onca emeğe kayıtsız kaldı ah oblomov ah.. Kitabın sonlarına doğru göze belirgin bir şekilde çarpan bir olay vardı o da agafya matyevnanın oblomova karşı aşkı,sevgisi ile hayatının anlam kazanmasıydı. Körü körüne oblomova adamıştı kalan hayatını, sevgi anlam katar:)) Kitap hakkında genel olarak diyeceklerim bu kadar. Kitapla, okumakla kalın
225 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
Bir Çift Yürek..... çok değerli ve bir o kadar da anlamlı bir kitap. Her insanın hayatı boyunca en az bir kere bu kitabı okumasını gerektiğini düşünüyorum, bu kitabı üçüncü okuyuşumdu ve her okuyuşumda farklı anlamlar çıkardığım ve çıkarmaya devam edeceğim ender hatta tek kitap.
Kitap, Amerikalı bir kadının Avustralya'da aborijinlerle çıktığı fiziksel yolculuğun aynı zamanda ruhsal yolculuğunun da kitabı.
Kitabın ana konusu bana göre, biz modern insanlığın! eylemlerimizle yeryüzünü yok oluşa sürüklediğidir.
Kitabın birçok bölümü vardı ama en çok ilgimi çeken bölüm ise; telleri olmayan telefon yani zihinsel telepatiydi, bu yöntem ses ve sözcükler olmadan zihinsel olarak iletişim kurmadır.Bir satırda "benim zihinsel iletişim gücümü geliştirmem için yüreğimde veya zihnimde saklanacak birşeyler olduğuna inandığım süre içerisinde hiçbir gelişme gösteremezdim. Kendimi her şeyle uyum içinde hissetmeliydim" diyordu.
Aborijinlerde doğan her kişiye bir isim verilirdi, daha sonra yeteneklerine ve varoluş amacına göre isimlerini değiştirebiliyorlar. Kitabın adının Bir Çift Yürek olmasının nedeni de yazarın hem kendi kültürüne hemde aborijinlerin yaşam şekline sadık kalması nedeniyle verilmiştir.Kitabın bir bölümünde "Lütfen bu bir çift yüreği yitirme dostum. Bizim yanımıza iki açık yürekle geldin, şimdi bu iki yürek hem bizim hem senin kendi dünyan için anlayış dolu"
umarım günün birinde hepimiz gerçek varoluş nedenimizi buluruz ve dünyamızı bir an önce yok olmaktan kurtarabiliriz..
