Bir gece başımızı alıp gitsek diyorum
Bir deniz kenarı mı olur
Bir dağ başı mı olur
Kaçsak bu kalabalıktan
Bir yer bulsak kendimize
Düzenli yaşamalardan uzakta
Bir yanımızda şehrin ışıkları
Bir yanımızda kucak dolusu yıldızlar
Orada hiç yemesek hiç uyumasak
Hiç düşünmesek yarını
Sonra unutsak sıkıntısını günlerin
Gecenin karanlığını
Sonra bıraksak kendimizi sevgiye, erdemliğe, mutluluğa…
Bir çiçeği koparmadan koklamayı bilmiyorsunuz bayım.
Bir kadınla sevişmeden sevmeyi, Dövüşmeden barışmayı.
Siz insan olmayı hiç denemediniz bayım.
Ne güneşin küfür yemediği kaldı sizden ne yağmurun.
Çamurun içinden çıktık diyorsunuz ya hani,
Siz o çamuru bile kirlettiniz bayım.
Yaşıyorsunuz ama yaşattığınız kaç umut kaldı elinizde?
Dilinizde hep
Hep bi şarkı buluruz eşlik etsin diye hüznümüze. Yaraya tuz basarız biz. Çiviyi çiviyle sökeriz. Katıksız değildir bu şiirde hüzün. Güzel şeyler de olur elbette ama izaha muhtaç olan kederdir. Mutluluk başının çaresine bakabilir..