Nuray Bozok

Sevinçler küçücük ama acılar uçsuz bucaksız…
Reklam
Tüm insanlar aynıdır: Kendileri bir başkasının cebinden alırken yüzleri aydınlanır, gülümserler, ama kaybetme sırası onlara geldiğinde yastaymış gibi ağlarlar.
Ne acımasız bir şefkat! Sevgi her zaman bu kadar sahiplenicidir belki de!

Reader Follow Recommendations

See All
Ölümü ben en çok, o akşam vakitleri televizyonun karşısında otururken-tam kolumla göğsümün birleştiği yerde- bir çocuk başının eksikliğini hissettiğimde, anladım. Sanırım ölüm, boşluğun cisimleşip ağırlaşabildiği tek yerdi. Eziyordu insanı, değiştiriyordu. Unutturuyordu.
Sayfa 370Kitabı okudu
Reklam
Reklam
54 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.