Nurcan
Nurcan
@nurcancakir_
307 reader point
Joined on October 2018
Okuma Hedefleri
Samsun'da uygulanan bir Avrupa Birliği projesi olan Down Sendromlu çocukların ailelerine yönelik Özel Eğitim İçin Sosyal Ortaklık Projesi kapsamında gönüllü eğitmenlik yapmaya başladıktan sonra, bu kitabı eğitim aldığımız değerli hocam Osman Senai Doğan önermişti. Eğitimler süresince hem aileyi hem çocuğu anlamak, yaşadıkları sorunları daha iyi anlayabilmek adına bu kitabı edindim. Bilmeyip öğrendiğim şeylerin yanı sıra bildiklerimi kısacık zamanda edindiğim tecrübelerime ekledim.
Down Sendromunun ne olduğunu, ilk ne zaman nasıl ortaya atıldığını, kişiye etkilerinin nasıl olduğunu , ne zaman tespiti yapılabildiğini, sağlık anlamında kat edilen yolların ne olduğunu, ailelerin bu süreçte karşılaşabileceği sorunlar ve çözümleri, dünya ülkerinin bu bireylere uyguladığı politikalar ve hizmetler, sebep olan nedenlerin tespiti, Down ile birlikte nükseden hastalıklar ve verilen koca bir yaşam dolusu mücadelenin izini göreceksiniz kitapta. Ben muhtemelen bu işin içinde olmasam ilgimi çekmezdi okumazdım belki ama o kadar eksikmiş ki bende bu kitaptakiler.
Tavsiyemdir.
Anlatıcı bir kadın her sabah kahvaltı yaptığı bir kafede fark ettiği ve uzaktan ilişkilerine hayran kaldığı bir çiftten erkek olanın bir cinayet sonucu ölmesiyle başlıyor hikaye. Anlatıcı aynı olayın etrafında tanıyıp aşık olduğu kişiyle yaşadıklarını da anlatıyor. Birlikteliğe, yaşama, ölüme dair hayranlık uyandıran tahliller yapıyor bol bol. Özellikle ölüme karşı duyulan yas süreciyle ilgili...
Yeni yas süreci yaşayanları derinden etkileyecektir ancak yası demlenen herkesin okuması gerekir. Her satırında gözlerimi kocaman açarak, dikkat kesilerek okudum. Öyle yorumlamalar öyle cümleler var ki asla tek bir kelimenin bile öylesine geçilmesini istemedim. Bol bol "ben olsam ne yapardım?" diye soruyoruz kendimize. Bazı duyguların bizi nasıl yönlendirebileceğini düşünüyoruz derin derin. Tavsiyedir.
Gonçarov Oblomov'u bir ayda yazdığını bunun olanaksız gibi durduğunu ancak bu kitabı yıllarca kafasında yaşadığını sadece bir ayda kağıda geçirdiğini söylemiştir. 160 yıl önce yazılmış 619 sayfalık eser. Oblomov'u okurken çoğu kez onda kendimizi görüp Oblomovluğumuzu ölçüyoruz.
Oblomov karakteri memuriyette katipliğe kadar yükselmiş işi bırakmış
Reader Follow Recommendations
(Spoiler içerebilir)
Trafikte bir anda tüm dünyası bembeyaz bir sis denizine bürünen, kör olan ilk körün hikayesiyle başlıyor ve yavaş yavaş herkes körleşiyor. Tüm körler toplanarak karantinaya alınıyor terk edilmiş bir ruh hastanesinde. Karantina boyunca bir dize zorlukla karşılaşıyorlar. Kadınlar tecavüz ediliyor, aç kalıyorlar, çoğu ezilerek ve dayanamayarak ölüyorlar.
Özellikle pandemi döneminde olduğumuz bu dönemde kitaptakiyle benzer bir salgının ortasında olmak, benzer kavramları okumak ve bugünle bağdaştırmak çok etkileyiciydi. Zaman zaman gözleri kapatıp karakterlerin yerine kendini koyup, durumlarını anlamaya çalışmak bile oldukça zordu. Günlük rutinlerde olan kişisel ihtiyaçlarımızı karşılarken bile gören bir çift göze ihtiyaç duyuyoruz, kaldı ki karakterler yaşamsal tüm faaliyetlerini sürdürmek zorunda. Hayatı sürdürme sürecinde giderek hayvan davranışlarna doğru evrildikleri fark ediliyor. Yine zaman zaman asla yerinde olmak istemeyeceğim doktorun karısı karakteri tüm körler gibi her şeyi hissediyor üstelik tüm felaketleri görüyordu da.
İlgimi çeken diğer bir nokta da yazarın karakterleri isimde olarak değil aksine sıfatlarıyla ya da kör oluş sırasına göre tabirlendirmesi. Bu da karakter yoğunluğunda kargaşaya neden olmadan akıcı ve alışılır bir kitap olmasını sağlamış.
Tekrar gördükleri ânın sevincini etrafta "görüyorumm" sevinç çığlıklarını onlarla birlikte teker teker ben de hissettim. Ve umut ettim pandeminin tükendiği ânı.
Sonunda da gerçek körlerin sadece bakıp da görmeyenler olduğunun vurgusu yapılıyor.
Gören körler olmamak umuduyla...
Denemeler'den başka bir kitabı olmayan Montaigne bu kitabı için şöyle der:
Ben kitabımı yaptığım kadar kitabım da beni yaptı. Kitabı yakınları için, onların kendisini daha iyi tanımalarını istediği için yazdığını ekliyor.
Fransız olmasına rağmen dünyayla olan bağlılığının kendi ırkına olan bağlılığından üstün tutmuştur. Genel olarak doğayı
