Karaköy’e inen yokuştan aşağıya doğru inmeye başladım.
O sırada yanından geçtiğim dükkânda çalan şarkıda Sezen
şöyle diyordu:
Gelsin hayat bildiği gibi gelsin, işimiz bu yaşamak.
Unuttum bildiğimi doğarken, umudum ölmeden hatırlamak...
Güldüm geçtim...