Kelimelerini kaybetmis, bildigi isimleri unutmus olsa da İzumi'yle olan hatiralari hala yerinde gibiydi. Bir gun İzumi'nin sadece ismini degil, kendisini de unutsa bile annesinin icinde kendisinden bir parca kalacak miydi?
"Çitten atladım, Mösyö Arsene."
"Ve eve otlakların arasından dönmek istedin?"
"Evet."
"O halde kulağını aç ve beni iyi dinle. Otlakların arasından dönmedin. Linieres yolundan döndün, tahmin edileceği gibi kötü hava yüzünden. Hatta ta Linieres'e kadar gitmiş bile olabilirsin, belki bilye almak için."
"Bilye mi? Neyle? Benim hiç param yok ki, Mösyö Arsene."
"Al sana birkaç kuruş. Yerde buldum dersin. Neyse, köye gidiyordun, büsbütün bozan hava yüzünden La Palud'nün köşesinde durdun."
"Tamam, tamam, Mösyö Arsene, anladım."