Aşılmayacak yokuş yoktur...
Sevgili DOSTLAR!
Yol ile başladığım yolculuk 
Yokuşun Başı ile devam etti. Nusret zorlu bir yoldan giderken, şimdi karşısında bir yokuş var ve o yokuşu çıkmak zorunda. Bakalım o zorlu yokuşu nasıl çıkacak?
On iki yaşında bir çocuk düşünün. Elinde hiçbir olanak yok, hiçbir gelir yok. Ama azim var. Ben yapacağım, ben başaracağım diyen bir azim.
Livaneli Polisiyesi
Bu okul okumak -ilkokuldan üniversite bitimine- putu bu ülkede ne zaman yıkılır acaba?
Şundan diyorum: Müge Anlı'da kızın biri eniştesiyle kaçmış. Müge Anlı okula gitti mi diye soruyor. Kafa şu: "Okula giderse hayatı, doğruyu ve yanlışı öğrenmiş olur ve hata yapamaz." diye hesap edilerek soruluyor. Şayet okul okumak insanları düzeltse idi devletin başından içine, ciğerlerine kadar ne okumuş adamlar var da, devletin içinden geçiyor. Dünyanın anasını ağlatan zalımların hiç birisi köydeki okuma yazma bilmeyen cahil cühela değiller. Bir insan ancak Allah ve Rasülüne dair ilim okursa düzgün insan olabilir. Olabilir diyorum o bile insandır ki, her kötülüğü edebilir. Ama bu binde bir çıkar da, Allah ve Rasülü olmayan okullarda ne kadar olduğuna bakmak için bkz: Müge Anlı... Neyse efendim, çokça uzun mesele bu mesele...
Ben ne dersem diyeyim bu put kolay kolay yıkılmaz, yıkılamaz...
Dijwar biliyor musun artık sağ gözüm görmüyor...
Arada Şırnak'a dedemlere uğrarım, birkaç gün orada kalır, oradakilerle zaman geçiririm. Dedem eski bir imam, dinler konusunda, görüşler konusundaki bilgi birikimine hep hayran kalmışımdır. Dedem, bölgede tanındık biridir. Şifalı bitkiler konusunda uzman vasfındadır aynı zamanda. Bitkilerle konuştuğuna da şahit olmuşumdur çoğu kez. Hatta güzel bir
Bazıları sanıyor ki, ne yaptığını bilmiyoruz 🙊görmüyoruz 🙈 duymuyoruz 🙉 Oysa ki, ben kimin ne yaptığının ve ne yapmaya çalıştığının farkındayım! Değer verip önemsiyorsam, bu her şeyden önce bana yakışanın bu şekilde olmasından. Kimse kendini üstün görmesin yani 😉 Verdiğim değere karşılık gördüğüm şey sadece umursanmamaksa, bende öncelikle bildiğim her şeyi bilmemiş gibi yapar susarım. Sonrasında da yeri geldiğinde hiç acımadan vururum. Neden sizi önemseyen insanları bi saçmalığa değişiyorsunuz ki, bunu anlayamıyorum bi türlü. Ya sizin için üzülen biri varken ona bu muameleyi yapmak niye? Şunu çok iyi anlıyorum ki, evet gerçekten de kimse ikinci şansı hak etmiyor. Bazıları bile. Herkese tek bir şans verilmeli. Çünkü birinciyi kullanamayan ikincide de aynısını yapıyor. Ben de defalarca yaptım kendimden biliyorum. Ama en çok sizler sayesinde bildim, biliyorum ve hala da öğrenmeye devam ediyorum. Ha bir eksik ha bir fazla. En azından kimlere ne değerler veripte yanlış yaptığımı görüyorum. Üzüldüğüm tek bir şey var o da, DEĞİŞME diye üstüne basa basa söylediğim halde değişmesi. Söyleyecek çok fazla şeyim var ama şimdi zamanı değil... (Ş.E)
A.U