Depremi yaşamış, dört canı tohum diyerek toprağın şefkatli kollarına ekmiş biri olarak kitabı bitirmem mümkün olmadı, olamadı.
Bazı şeyler yıllar geçse de hâlâ çok taze. Anısı da, acısı da dün gibi.
Unutmamak, unutturmamak için bir seferde okumak ismedim. Hafızai beşer nisyan ile malüldür ya hani. İşte o illete tutulmak istemeğimdedir belki…
Bireyselden çok toplumsal hafızayı diri tutma adına
Her türlü beceriksizliği, liyakatsizliği, rantı, talanı unutmama adına
Tepeden tırnağa kadar sınıfta kalmış bürokrasinin ve her türlü yapılanmanın sorumsuzluğunu unutmama adına
İnsan hayatının ne kadar ucuz olduğunu unutmama adına
Bile bile ölüme terk edilenleri unutmama adına
…
“Kimse yok mu?” Diye feryat edenler için
Yüreği kaldırabilenin mutlaka okuması gerekir.