Çekişmenin değil, esinlenmenin alanındadır, çekişen insan hemen orada kaybeder, kılıcı çeken kılıçla ölür. Kuru niyet, kuru meyve verir, hiçbir ilginç yanı yoktur. Kışı, savaş sınırını çizdiği yerdedir ve buradan yalnız ölüsü çıkar; bu da yalnızca büyük bir çaba gösterildiğini kanıtlar, hepsi o kadar.
Ben çocukluğumdan beri, hayatı annemin ölümüne kadar sanmışım, onu anladım ben de. Sanki o ölünce "son" yazısı çıkacak ve biz de, cennet mi cehennem mi, nereye gideceksek oraya gitmek üzere nakil araçlarına bindirilecektik.
O kadar emek verip, kalbimin endişeye düştüğü vakit ruhuma dinginlik veren o ayet:
De ki: “Bizim başımıza ancak, Allah'ın bizim için yazdığı şeyler gelir. O, bizim yardımcımızdır. Öyleyse mü'minler, yalnız Allah'a güvensinler.”
Tövbe/51
Merhaba kitapsever dostlarım birbirinden güzel hikayeleri olan bir kitap okudum ve bu kitabı sizlerle paylaşmak istiyorum. Bazen gülümseten bazen ağlatan hayat hikayeleri var. Neye göre mutluluk şansını yakalıyoruz? Mutlu olmak elimizde mi? yoksa kader mecburi mutsuzluğa mı sürükler bizi? Bu kitabı okurken bu sorular aklıma geldi o kadar farklı hayatlar var ki kimisi iyi, kimisi kötü, kimisi mutlu, kimisi mutsuz ama bu bir tercih meselesi değil gibi, Örneğin Coğrafya kaderdir derler ya bazı yerlerde ne kadar çabalarsan çabala mutluluğun ucundan yakalayamıyorsun. Bazen de bir bakmışsın mutluluk kapını çalmış.
Kitapta okuduğum bazı hikayelerdeki duygu durumumu sizlerle paylaşıyorum.
Deniz Kızı: Sıcacık bir aşk hikayesi Deniz, kum, güneş, içimi ısıttı.
Martılar: Ayrılık... İçime hüzün çöktü. Bu nasıl bir ayrılık
Mor Çiçekli Orkide: Toksit ilişki havası aldım. Hani ne senle ne de sensiz gibi...
Aşkını Bana Anlat: Dostluğun en güzel hali. Var olduğunu bilmek bile güç veriyor
Üç Yıl Önce: Şiddet mağduru masum bir kadının savaşı. Hem kazanan hem kaybeden.
Bende saklı kalsın: Bu hikaye beni çok üzdü birini severken Onun başka birini sevdiğini öğrenmek çok yıkıcı bir duygu.
Saklı Bahçe: Bazı insanlar hayatımızdan Keşke hiç gitmese deriz ya öyle bir hikayeydi.
Sevgili 
Yağmur Boz bu muhteşem kitabı bana önerdiğin için çok teşekkür ederim
Odaya girer girmez herkes gülüşmeye
başladı. Çünkü Paskal, asılmış bir adam taklidi yaparak o meşhur maharetiyle dilini çıkarmıştı. Hayatında herkesi güldürdüğü gibi ölümünde de kimseyi ağiatmayan zavallı Paskal'ın bu seferki hali taklit değil, ölüm kadar hakikatti.
Mali Hegemonya, Para, Faiz, Borçlanma
İki kişi bekliyorlar. Birisi İmam-ı Azam, diğeri arkadaşı. Hava sıcak güneş de tepede değil herhâlde birazcık hareket etmiş batmaya doğru. “Burada, güneşin alnında durmayalım” diyor, İmam-ı Azam'ın arkadaşı. “Şu evin gölgesinde bekleyelim daha rahat ederiz” diyor. İmam-ı Azam “hayır” diyor. “Burada kalacağız, burada bekleyeceğiz”. “Çünkü”
"Birbirimizin kusurunu bulmaya çalışmakla o kadar meşgulüz ki, güzellikleri paylaşmaya zaman kalmıyor. "
Sayfa 85 - Timaş Yayınları
Auschwitz toplama kampında bir endüstriye dönüşmüştü ölüm. ne kadar çok kişiyi alırsa o kadar karlı sayılırdı.
Sayfa 11Kitabı okuyor
O mu daha uzak artık, yoksa lise yıllarım mı, diye geçirdim aklımdan. İkisi de dönmemecesine geçti gitti…
