Öncelikle kesinlikle ilk kitaptan daha güzel bir kitaptı. Bütün karakterler o kadar iyi işlenmiş ki okurken her biriyle bağ kuruyorsunuz. Kitapla ilgili gerçekten tek bir eleştirim var ve bu olmasaydı kitap gönül rahatlığıyla 10/10 bir kitap olurdu. Bu kurgu 900 sayfalık bir kurgu değil. Aynı konu Max 600 sayfada da o kadar güzel yazılırmış ki, ara ara elime alıp tekrar okuyacağım bir kitap olurmuş. Şimdi ise bir daha başlamak korkulu rüyam, çünkü ne kadar keyif alarak okusam da bitirene kadar canım çıktı. Hem puntosu çok küçük, hemde çok uzun. Bunun harici kalan her şey gerçekten iyi. Konuyu etkilemeyen boş diyalogları ve helinin her bölüm başında 4 sayfa kendisiyle konuşmasını çıkartırsak(birde her bölümün 50 sayfa olmasını...) gerçekten baya güzeldi. İlk kitapta zaten her karakteri sevmiştim, Mutlu hariç. Bu kitapta hepsine daha da bağlandım. Mutlu'nun da boş esprilerine bu kitapta alıştım mı, yoksa esprileri daha mı azdı bilemedim ama ilk kitapta her sahnesinde beni cringe komasına sokan Mutlu bu kitapta oldukça güldürdü. Helin hariç favorilerim Lal ve Yankı'yken bu kitapta kesinlikle Işık ve Bartu oldu. Koza karakterini ise öyle aşırı sevemedim ben, ilk başlarda bı ilgimi çekti ama sonra itici bile geldiğini söyleyebilirim. Bir kaç ay sokak nöbetçilerine devam etmeyeceğime dair kendime söz de versem, kitap o kadar güzel bir yerde bitti ki dayanamayabilirim.
