O kadar kalabalık ki etrafım,peki neden bu kadar yalnızım.?
gülhan
Hz. Süleyman bir gün gökte tahtı ile dolaşırken kendisine selam veren baykuşun selamını alıp ona sormuş: "Ey baykuş ben biliyorum ki arpa, buğday yemezsin, acaba neden?" "Ya nebiyyallah, Adem ile Havva o hububatı yedikleri için dünyaya sürüldüler. Ben de onun için yemem." Baykuş değil sanki koskoca evliya mübarek... "Ben
"İnsan o kadar acı çekti ki, gülmeyi yaratmak zorunda kaldı."
Bütün bu yazdıklarım uydurma. Aklımdan geçenleri yazmaya cesaret edemiyorum. Alışmış kalıplar içinde bocalıyorum. Kalıbım yok benim: biçimsiz bir şeyim ben. Eriyip dağılıyorum yazarken. Olmuyor. Bana uzak gelen yaşantıları düzmece bir biçimde anlatmaya çabalıyorum. İçinden geldiği gibi anlatsan Selimim. Olmaz. Deli derler adama sonra. Hemen damgayı yapıştırırlar. Daha kötüsü hiçbir şey demezler. Bunu mu yazacaktın derler; ayrıca içim o kadar karışmış ki sahtelikleri ayıplayıp temizleyemiyorum.
Göl
Ebedi gecesinde bu dönüşsüz seferin
Hep başka sahillere doğru sürüklenen biz
Zaman adlı denizde bir gün, bir lahza için
Demirleyemez miyiz?
Ey göl, henüz aradan bir sene geçti ancak,
Bu gizli kapaklı işlerden, gerçeklerle yarı gerçekleri birbirinden ayırt etme oyunundan o kadar sıkıldım ki. Belki de bu adamın kimin nesi olduğunu asla öğrenemeyeceğim.
Sayfa 85Kitabı okudu
