Ayartmak için vaat eder, elde eder, bozup cayar.
Sözü, yazısı düzmece sanattır, boştur gerisi,
O kepaze yüreğinden fırlamış piçlerdir hepsi.
Adonis'te utancından ateş bastı yanaklara,
Venüs gözyaşlarıyla söndürdü o bakir ateşi;
Ah, ancak bir avuç insan zevke erer mutluluktan,
Çürüyüp birden yok olur o geçirilince ele.
+1
Özledin,
İçtin,
Ağladın,
Güldün ,
Şarkılar söyledin.
Şiirler yazdın .
Peki o ne yaptı ? Deme
Herkes kendinden sorumludur aşkta ...
Kadın
Kimi der ki kadın
Uzun kış gecelerinde yatmak içindir.
Kimi der ki kadın
Yeşil bir harman yerinde Dokuz zilli köçek gibi oynatmak içindir.
Kimi der ki ayalimdir, Boynumda taşıdığım vebalimdir.
Kimi der ki hamur yoğuran.
Kimi der ki çocuk doğuran.
Ne o, ne bu, ne döşek, ne köçek, ne ayal, ne vebal.
O benim kollarım, bacaklarım, başımdır. Yavrum, annem, karım, kızkardeşim,
Hayat arkadaşımdır.
“Sana ne demeliyim bilmiyorum...
Güneşim desem güneş batıyor,
Hayatım desem hayat kısa,
Gülüm desem o da soluyor...
Sana canım demeliyim;
Çünkü bu can seninle yaşıyor.
Hani derler ya,
Ben sensiz yaşayamam, diye...
Ben onlardan değilim.
Ben sensiz de yaşarım; Ama,
Seninle bir başka yaşarım...”
Tahir'le Zühre Meselesi
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil, bütün iş Tahir'le Zühre olabilmekte yani yürekte.
Mesela bir barikatta dövüşerek
mesela kuzey kutbunu keşfe giderken
mesela denerken damarlarında bir serumu ölmek ayıp olur mu?
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.
Seversin dünyayı doludizgin
ama o bunun farkında değildir
ayrılmak istemezsin dünyadan
ama o senden ayrılacak
yani sen elmayı seviyorsun diye
elmanın da seni sevmesi şart mı?
Yani Tahir'i Zühre sevmeseydi artık
yahut hiç sevmeseydi
Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden?
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil
Nazım HİKMET
Sayfa 18 - Akdeniz KitabeviKitabı okuyor
Gurbet Şiiri
-1-
Bir kuş tanıyordum ki, baharda,
Salkımlar açan bahçemin üstünde uçar da Akşamların ürperdiği bir sesle öterdi.
Besbelli, bu iklime yabancı,
Nerden koparak geldiği meçhül,
Endâmı uzun, tüyleri parlak, sesi vahşi
Bir kuş.
Akşamla yatan köyde sadâlar durulunca, Mehtaba yakın, gölgeli bir nokta bulunca, Hicranla kısılmış, heyecanlarla
Sayfa 14 - Akdeniz KitabeviKitabı okuyor
Bıktım, usandım sürüklemekten onu,
Senelerdir ayaklarımın ucunda .
Bu dünyada biraz da yaşayalım,
O tek başına,
Ben tek başıma.
Sayfa 40Kitabı okudu
kendini bulmak dünyanın yer yerinde zaman alırken
hayat geri istiyor
özgürlük dediğin öksüzlüğe kalıyorsun
debisi yüksek nehirler akıp durdu içinde
şimdiki çaresizliğin haksız bir dinginlik
içindeki saf şiir, kendinden hayat yapan toy tedirginlik
yıllara kaptırdıklarını olgunluk sanıyorsun
görünür oluyor dünya yuvarlaklaştıkça
bütün maceraları kuşatan politika
o zaman da biliyordun, şimdi de biliyorsun
yıllarca başkalarının anlamasını beklediğin gerçeklerin
yasını tutuyorsun
Sayfa 23 - MetisKitabı okudu
Ve sonra çek çıkar bir gülüşünle
Bütün mutsuzluk resimlerinin dışına
Bir yerim olsun benim de bir dalım
Sevginin insanı güzelleştiren
O incelikli güven ülkesinde…
Ben ona, sabah olamasam da
Dingin bir ikindiüstü olayım istemiştim
O her şeyin usul usul doldurulduğu saatlerde
Gelsin, yüzünde uçuk bir gülümsemeyle
Yaslasın yorgunlugunu gövdemin yaşlı çınarına
Serip üstüne yapraklarımın ağırlıksız yorganını
Dinlendireyim istemiştim gölgemin serinliğinde
Üşütmek istememiştim .
Eğer şiir bağışlanma değilse
O zaman hiçbir yerden medet ummamalı.
Ve biz
omuz vererek
uçsuz bucaksız göksel köprülere,
kaldıraçlarla ve halatlarla indireceğiz
o mutlu cenneti
yeryüzüne,
yani bunca kederle bunalmış,
al kanlara bulanmış
yeryüzüne.
...
Sabah yüzündür, akşam yüzünü dönüşün
Gece, bıraktığın boşluktur ardında
Ve şiir
O ince hilaldir lacivert yalnızlıklarda
Sarınıp süzgün ışığına
Katlanmanın türküsünü söylediğim.