Okurlarım: “Nelerden söz ediyorsunuz siz?” diye şaşkınca soracaklar, biliyorum.
“Önsöz yazmaya çalışıyordum, zira önsözsüz olmaz ki!”
“O halde kendi eğiliminizi, kendi görüşlerinizi açıklayın: Nasıl bir kişi olduğunuzu ve ‘Yazarın Günlüğü’ demeye nasıl cüret ettiğinizi?”
Ama bu çok güçtür, önsöz yazma yeteneğimin olmadığını biliyorum. Önsöz yazmak belki de mektup yazmak kadar zordur. Liberalizme gelince (“eğilim” sözcüğü yerine ben “liberalizm”i kullanacağım), evet, liberalizme gelince, herkesin tanıdığı, ama her ne hikmetse gizlenmeyi yeğleyen o Meçhul yazar, son yazdığı fıkralarından birinde, bizim yayın kurulunun 1876 yılını nasıl karşıladığından söz ederken -bu arada iğnelemeyi eksik etmeden- her şeyin hayli liberal olduğunu belirtiyor. Beğendim bu dokundurmasını. Gerçekten de bizde liberalizm son zamanlarda her yerde ya zanaata, ya da kötü bir alışkanlığa dönüştü. Aslında kendi başına pek de kötü alışkanlık değil, ama bizler neden olduk buna.
Sayfa 1220Kitabı okudu
Yaşadığımız her şeyin ilahi bir takdir olduğunu bilirsek eğer, onlardan ders çıkarabiliyoruz. Cenab-ı Rabbü'l Âlemin, bir hayat ve bir kader takdir etti dolayısıyla bizim, yaşadıklarımızdan ders almaklığımız icap eder. Yaşımız
kaç olursa olsun, her zaman hata yapabiliriz; ama tövbe kapısı kapalı değil. Aynı pişmanlık, aynı iltica duygusu içimizde mevcut.
Fethi Ağabey. "Kalbinizde sebebini hiç bilmediğiniz bir
hüzün hissediyorsanız bilin ki o an Allah'a yakınsınız," derdi.
Çünkü Cenab-l Allah'in, "Ben mahzun olan kalplerdeyim," diye
bir beyanı var. Dolayısıyla zâhiri bir sebep yokken bir hüzün
hissederseniz, o an Allah'a yakınsınız demektir. Hüzün hâli çok beşeri, çok insanî ve çok güzeldir; sizi iyi ahlaka yaklaştırır.
Sayfa 101Kitabı okuyor
"Allah şöyle buyurdu: "Ey İblîs! Sana ne oluyor ki, secde edenlerle beraber bulunmuyorsun?"
İblîs: "Ben senin pişmemiş kuru çamurdan, şekillenmiş kara balçıktan yarattığın bir insana asla secde edecek değilim" diye karşılık verdi." (Hicr Sûresi 32-33)
İblis Hz. Adem'in zâhirine baktı, onun ruh dünyasından gâfil oldu. Onun sûretini virâne gördü, fakat sırlar hazinesinin o harâbede gizlenmiş olduğunun farkına varamadı.
İnsanın sırf suretine bakarak aşağılamak ve onu hor görmek şeytanların işidir. Ashab-ı kiram'ın nice büyüklerinin kusurlu görünüşleri vardı. Bu onların kadrı kıymetlerinden hiçbir şey eksiltmedi eksiltmezde.
Canımız annelerimiz...
Lale Âlemleri Yaratanın, gül O'nun Son Elçisinin ve beyaz karanfiller annelerin simgesidir derdin... Ben karanfilleri senin için seviyorum anne, bütün anneleri ve seni simgelediği için...
Her Şey
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
Sayfa 272Kitabı okuyor
Bir gün bir kitapçıya gireceksin,
Kapağı tanıdık bir fotoğraf ve hoşuna gittiği için alacaksın.
Gunlerce masan da duracak
Bir gün eline alıp okumaya başlayacaksın
Sara.
Ve anlayacaksın o kitabı benim senin için yazdığımı seni tanıdığım günden beri senin için yazılan notları sözleri okuyacaksın.
Anlayacaksın işte o zaman uzaklarda bir şehirde gökyüzünün altında bir kalp seni sevmiş işte o zaman ben o gökyüzünün altında olmayacağım..
“Sandalyede oturan o solgun hayalet öylesine aynıydı ki o gizemli yerde,saatlerin durmasıyla birlikte zaman da durmuş gibi geliyordu bana; ben ve evin dışındaki her şey yaş alırken o öylece donup kalmıştı.Bu eve hiç gün ışığı girmemişti; keza evle ilgili düşüncelerime ve anılarıma da..”
Sayfa 179 - İş bankası ve kültür yayınları
Bütün bu yazdıklarım tatsız bir etki yaratacağına da eminim,zira hepimiz yaşamla bağını az ya da çok kaybetmiş,kör topal idare eden insanlarız.Hatta yaşamdan öylesine kopuğuz ki,gerçek “canlı hayata” karşı adeta tiksinti duyuyor,bize hatırlatılmasına dahi katlanamıyoruz.Öyle bir hale gelmişiz ki,gerçek “canlı hayat” bize adeta bir iş,bir ödev
Ölümün eşiğinde
Kim çekiyor damarlarımı yine
Kim sökmeye çalışıyor
İskeletimi?
Boynumu sıkan gece
Yine ne istiyorsun benden?
Huzurunda mıyım?
Peygamberi dağa doğru koşarken görenler, “Ey İsa, aslandan mı kaçıyorsun?” diye sormuşlar. O, “Hayır!” demiş. “Kaplandan, ejderhadan mı kaçıyorsun?” diye sormuşlar. O yine, “Hayır,” demiş ve eklemiş, “ben peygamberim, aslandan kaplandan korkmam.” “Peki o zaman neden kaçıyorsun?” diye sormuşlar. “Ahmaklardan kaçıyorum,” demiş İsa, “çünkü onlarla baş edemem.”
Sayfa 127 - Doğan KitapKitabı okuyor
SEN NAZARINDA OLAN
Bir umut oldu,
Yüzümde.
Sanki ve böyle,
İçimde bir şeyler,
Beni bebekleştiren,
Şımartan gibisinden,
Ah ne güzel bir sarhoşluktu diz boyu.