Süreyya
@ocean__
Bir berduştur kalbim.
Neverland
91 reader point
Joined on September 2022
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Ne zaman akşam olsa
Sabah olmak bilmiyor
Ne zaman sabah olsa akşam
Günebakanlar
Sizin güneşe döndüğünüz yerde
Ben akşama dönerim yüzümü
Kalbimi
Kova burcunu
Soğuk şubat gecelerini
Hayat öyle soğuk ki
Günebakan bile olsam
Dörtbir renge bürünsem
Yağmur yağar lodos vurur
Toprağa eğerim boynumu
Reader Follow Recommendations
“Eskiden bildiğimiz yerler, kendilerini kolaylık olsun diye yerleştirdiğimiz mekanlar alemine ait değildirler sadece. O zamanlarki hayatımızı oluşturan, birbirine bitişik izlenimlerin ince bir dilimidirler; belirli bir görüntünün hatırası belirli bir anın özleminden ibarettir ve evler, yollar, caddeler de, heyhat, seneler gibi uçup gider.”
“Cümleciğin taklit etmeye, yeniden yaratmaya çalıştığı şey, mahrem bir hüznün büyüsüydü; bu büyünün özü, ifade edilmeyişi ve onu yaşayan insanın haricindeki herkese boş görünmesi olduğu halde, cümlecik bu özü yakalamış, görünür hale getirmişti.”
“…aşkı fiziksel arzunun çok ötesine uzanmaktaydı. Aşkının kapsamı içinde Odette’in şahsı bile artık pek fazla yer kaplamıyordu.”
•
“Swann’ın aşkı da öylesine ilerlemiş bir hastalıktı, Swann’ın bütün alışkanlıklarına, hareketlerine, düşüncelerine, sağlığına, uykusuna, hayatına, hatta ölümden sonrası için arzuladıklarına öylesine nüfuz etmişti, Swann’la öylesine bir bütün teşkil ediyordu ki, Swann’ın kendisini de paramparça etmeden bu aşkı ondan söküp atmak mümkün değildi.”
“Bir şeye sahip olan herkes gibi Swann da ondan bir an vazgeçse ne olacağını görmek için onu zihninden atar, ama zihnindeki diğer her şeyi o varken olduğu haliyle bırakırdı. Oysa bir şeyin yokluğu bununla sınırlı kalmaz, basit, kısmi bir eksiklik değildir, diğer her şeyin altüst olmasıdır; önceki durumda kestirilmesi mümkün olmayan yeni bir durumdur.”
“Sürekli Odette’i düşünmek, ondan uzakta olduğu anlara da, yanında olduğu anların büyüsünü kazandırırdı.”
İnsan hayatta tek günü yaşar
İnsan hayatta o günü çoğaltır
Sevgili çocuk
Hem sevgili hem de çocuk olan
Ah, bir de büyümeye çalışmasan
Anneni sev, çiçeğini kokla
Kaplumbağana biraz yeşillik ver
Durma benim gibi yağmur altında
Sevme benim gibi
Ölme benim gibi…
Ben gidersem kimseye mendil sallamam
Çok uzakta biri var sanki beni bekliyor
Günlerin ayların yılların tükendiği bir yerde
Çok uzakta biri var…
Tüylerimin seğirmesinden anlıyorum
Ayaklarımın geri geri gitmesinden
•
Çok uzakta biri var…
Burcumun üstüne iliştiriyor burcunu
Düşünerek uzaklaşıyor benden
Unutarak yakınlaşıyor sanki
Günyüzü görmemiş bir dalın hüznü
Akıyor damarlarıma
İliklerimi yakıyor
Göl kıpır kıpır
Sazlıkların ardından sıçrayan balık
Diyor ki bana-
Artık eskisi gibi değil dünya
Baktım: Yercücesi değilim
Ama arşa değmezdi başım
Baktım: Ruhumun ipliğini her ne kadar sarkıtsam da
Yeryüzü değildi muradım
Kendimi kulaçladığım denizlere gömüldüm