Benimle uğraşmadan beni hayata gönderdiniz? diyebilirdim. Demedim. Neden bu kadar erken öldüklerini de yüzlerine vurmadım.
Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.
Sayfa 594
Büyük bir yorgunluk duyuyorum: yıllaran yorgunluğu. Okuyamıyorum, düşünemiyorum.
Sayfa 594
Öldükleri için, yaşayanlara acımıyorlardı.
Kapıdan çıkıp gidince hemen unutuluyorum.
Sayfa 592
Güldürmek isterken gülünç olmak. Ancak benim başıma gelir böyle acıklı durumlar.
Sayfa 591
Kafandaki kalabalığın farkında mısın?
Ya olmuş bitmiş şeylerin peşindesin,
ya da olmamış şeyleri
bugünden kontrol etmekle meşgulsun!
Bırak...
bırak da yaşa anını...
Bu an'a bir daha geri dönüşün yok...
Hergün uyan,
dünü sil kafandan,
hayata her gün hep yeniden başla...! 🧸🎈
#Oğuz Atay
Benimle birlikte oldukları zaman genellikle gülerler. Öyle alıştırmışım.
Sayfa 591
Ne anlattığının önemi yoktu anlatırdı onu hiç bıkmadan dinleyebilirdim.
•••
“ Hayalimdeki günleri bile böyle küçük hesaplarla geçirdim işte albayım . “
•••
Sayfa 24Kitabı okuyor
Uykusuz gecelerinde , düzenli soluk alışlarıyla insana güven veren bir arkadaş kalır belki somyada . Karanlıkta görülmez ; yalnız varlığı duyulur . Belki uyanırda belirsiz yakınmalarımı dinler .
Sayfa 23Kitabı okuyor