Ben: Yazıcı.
(...)
Bir mumun ışığında bir rüzgâr titriyorken.
Ve bir hattat nefesinin, bir mumun alevini bile titretmemesi gerekiyorken.
Sürgün düştüğüm zamanlarda ben kalbimi çatlatan nefesi salıverdim.
Afakında salalar titredi payitahtın
Dediler… Göçen Abdülhamid Han’dır…
Gülistanım feryad ile yasında artık
Bildim ki yetim kalan cümle vatandır.
Zaman içre zaman olsaydı hayatın
Yine feda-yı can ederdin uğrunda vatanın.
Safa verdin, safa götür sultanına, sultanım
Duydum ki yetim kalan cümle İslam’dır.
İlahi! Şahidiz Hamid’in kulluğuna
Sana kul oluşunun zalime gam olduğuna!
Lütfet! Yüreğinde yanan aşk hatırına
Bizden ayırdın, amma kavuşsun gülistanına.