elif nur
@okuyanelfo
Gönüllü Binnur Şafak Nigiz, Nazan Bekiroğlu ve Hakan Günday kölesi
Ergoterapist adayı
Üniversite öğrencisi
Suhte
29 Ekim 2005
151 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
İnsanları, çiçeklere değil, dikenlere benzetirdim ve dikenler ne zaman elime batsa, gözlerimin önüne önce babamın yüzü, sonra da bana sanki onun tohumu değilmişim, onun bahçesinde açmamışım gibi bakan soğuk kahverengi gözleri gelirdi.
Sayfa 142Kitabı okuyor
"Geldin," dedim kuru bir sesle.
"Sana gelirim demiştim, Gül Kuyusu."
Sayfa 140 - Evren KuranKitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Yine de renkler, gri bir fotoğrafın arkasında bile yaşamaya devam ederdi. Bir gün gri bir fotoğraf karesine dönsem bile, renklerim içimde yaşamaya devam edecekti.
Sayfa 139Kitabı okuyor
Siyah beyaz bir fotoğraf karesi gibiydim. Oysa en renkli oyuncakların oynandığı lunaparkın içindeki oyuncaklar gibi olduğum zamanlar olmuştu. Yine de biri beni dışarıdan bakınca o oyuncakları görüyordu; tek fark vardı, içeride de o oyuncaklar gibi hissetsem de renklerimi kaybetmeye başladığımı biliyordum.
Sayfa 139Kitabı okuyor
elif nur tekrar paylaştı.
Öğretmen ihmal edildiğinde, o ülke intihar ediyor demektir.
Albert Einstein
Ayaklarımın tabanında bir kirpinin sırtı varmış gibi hissetmeme neden olan cümlesi, birkaç saniye koridorun ortasında öylece dikilip kalmama neden oldu.
Sayfa 111Kitabı okuyor
Doğduğun günden beri yalnızsındır, evet ama etrafın hep nefeslerle çevrilidir, bu yüzden yalnız olduğuna inanmazsın.
Sayfa 109Kitabı okuyor
Evren'in dudaklarına yayılan o görünmez tebessümün gölgesinde, verdiğim ilk çiçek, yapraklarını aralıyordu.
Sayfa 95Kitabı okuyor
Şimdi karşımda duran bu adam, ellerini köklerime uzatmıştı, köklerimi saldığım topraktan yavaşça ayrılırken onun sarmaşık yeşili gözlerine tutunmuştum. Koparıldığını iliklerine kadar hisseden bir ağaç, nasıl olurdu da tam koptuğu anda ilk çiçeğini verirdi?
Sayfa 95Kitabı okuyor
Ben bu evin bahçesine dikilmiş bir ağaçtım, asla çiçek vermiyordum, kökümü saldığım yerde yavaş yavaş çürüyerek ölüyordum.
Sayfa 95Kitabı okuyor
Ben güçlüydüm, evet, bunu biliyordum ama dışarıdan bakıldığında kırılmış küçük bir kız çocuğu gördüklerinden de emindim. Oysa en güçlü kadınlar, kırılmış kız çocuklarının gölgesini taşırdı geçmişlerinde.
Sayfa 95Kitabı okuyor
"Benim kaburgamda diken yok," dedim aniden. Kaşlarını kaldıracak sandım ama yapmadı, hâlâ ifadesiz gözlerle gözlerimin içine bakıyordu. Tüm cesaretimi toplayarak o cümleyi kurdum: "Ama senin gözlerinde bir kuyu var."
Sayfa 91Kitabı okuyor
Hem çiçekleri herkes severdi. O zaman babam neden göğsümdeki çiçekleri yolup duruyordu?
Sayfa 11Kitabı okuyor
%33 (142/430)
·
Beğendi
Uçurtmayı Vurmasınlar - Feride Çiçekoğlu
Kitap bir cezaevinde annesiyle kalan Barış'ın önceden onlarla beraber kalmış tahliye olan Barış'a bir nevi ablalık yapan İnci'ye yazılan mektuplardan oluşuyor. Barış'ın o saf ve çocuksu dili öyle minnoş ki! Bazı yerleri duraksayıp sorguladığım bir kitap oldu. Araya sınav haftamın da girmesiyle 26 günde bitirsem de çok sevdim keşke daha önce okusaymışım.
Uçurtmayı Vurmasınlar
Feride Çiçekoğlu
