İnsanları eleştirmeye gelince nasıl da zulümkarız...
Oysa iki dakika düşünüp tekrar baksak , neler yaşamış neler görmüşler , ne acılar çekmiş , neler biriktirmişler...
Ama böyle düşünmek zor geliyor bize. Alışmışız kesin hüküm vermeye .
Halbuki baksanız gözlerinin içine ne kederler ne gamlar ne tasalar ...
İnsanlara bakın onları bir kitap gibi okuyun . Görün ne deneyimler ne tecrübeler var.
Yılların vermiş olduğu yorgunluğunu okuyun...
İnsanları olduğu gibi bütün yaşanmışlıklarıyla, bütün duygularıyla sevin .
Şikayet etmenin kime ne faydası var.
Sevin ... Herşeyi ile sevin ...
Sevgiden âla ilaç mı var bu dünyada..