Kaybettiğimiz ruhlara,
Tam 13 yıl oldu.
Eğer Tanrı varsa ve canı sıkıldıkça dünyayı çeken uydusundan burayı izliyorsa, benim gibi kadınların kanallarına denk geldikçe kanalı değiştiriyordur. Bizi eski bir Türk filmi dramında bayağı buluyordur, yüksek zümre edebiyatını seven züppe yaratıcı. Ondan ölesiye nefret ediyorum,
''Yüreğinin derinliklerinde ,beklediği bir olay vardı.Okyanusun ortasında kalmış ve kendisini yalnız hisseden gemiciler gibi,ufkun karanlığında uzaklardaki beyaz bir yelkenliyi araştırıyor,gözlerini umutsuz ve üzgün bir biçimde dolaştırıyordu.''
Sayfa 64Kitabı okudu
Bir dönem gurbette o "Sevgililer Günü" yanlızlığını bizzat tecrübe ettim.
Okyanusun ortasında susuzluk çekmek gibi bir şeydi.
Parka tahterevallisinin karşı kefesini dolduracak arkadaş bekleyen bir çocuk hüznü...
Öksüzlere özgü bir "Anneler Günü"...
Sayfa 38Kitabı okudu
Yalnızlık vardır; herkes yanı başındayken okyanusun ortasında teksindir. Yalnızlık vardır; kimsecikler yoktur, ama kendi içinde çoğalabiliyorsundur.Eren'in yalnızlığı iki tarife de uymuyordu.Hem manen hem maddeten yalnızdı.Yürek yüreğe olduğu insanlar olmalıydı çevresinde. Hata yaptığında sırtını dönmeyen, can dostum diyebileceği kimseler...
Sayfa 79Kitabı okudu
gittin...
ben arkandan sadece baktım.
oysa söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki...
''gidersen, iyiye dair ne varsa içimde yitireceğim hepsini.
gidersen, sönecek içimdeki ateş ve bir daha hiç kimse yakamayacak.
gidersen, karanlığa mahkum edeceksin günlerimi.
o karanlıkta yolumu kaybedeceğim...'' diyecektim