İnsan bilgiyle insan olmuştur
Bilgisiz diriyken yitik sayılır
Bilgili er öldü, adı ölmedi
Bilgisizsen ölmeden adın ölüdür
Hasan Ali Yücel KlasikleriKitabı okudu
Unuttuk...
Bir muhabbetin koyuluğu ile demlenen, acziyetini bilen, kuskanmayan ama imrenen, hırslanmayan ama azimli, düşman değil hayran olan, açık arayan değil açık kapatan, kusurları örten insanı özledik.
O binlerce yıl kadim gelenekle yoğrulan insan sahneden çekiliyor, her şeyi yeniden öğreniyoruz, adam kayırma arttı, vasıfsızlık arttı, dostluk tatile çıktı, arkadaşlık can çekişiyor, yalnızlık moda oldu, okumak başkasının canına okumak oldu. İyilik markaların sosyal sorumluluk reklamı oldu.
İş yerinde sekretere 32 dişini gösteren koca evde eşinin göz rengini, doğum tarihini bilmiyor!
Kapitalizm hızla çökerken aileyi de toplumu da ahlaki değerleri de çökertiyor.
Bu selden ailesini kim kurtaracak? Bu selden ülkesini kim kurtaracak? Bu selden kendisini kim kurtaracak?
İşte o kurtarıcılara rol modellerine ihtiyacımız var.
Dünyayı tanıdık ama akrabalarımızı unuttuk!
Anne sarmasının lezzetini, ninemizin vurduğu turşunun sağlığa etkisini, bir sobanın etrafında kestanenin muhabbetini, hormonsuz meyvenin dişlerimizi kamaştırmasını unuttuk!
Ortak yaşam kültürü ve ahengi kayboluyor, mekanik plastik bir hayat bizi sarıyor! Herkes birbirinden uzaklaşıyor, gençler insanlardan nefret ediyor. (Bu kadar nefret edecek kimi gördün, ne yaşadın ki!)
Düşen birine yardım etmek yerine Instagram story atıyor. Herkes rahatsız bu hayattan ama herkes izliyor. Peki yanlışa dur diyecek o sihirli eller kimin? Ne zaman
Tanıdık Geldi
Devam edemedi. Annesiyle bu tür mevzuları konuşmak onun için yepyeni bir şeydi. Onun adına düşünen ve onun onun yerine cümlesini tamamlayan, yine annesi oldu.
Sayfa 186Kitabı okudu
+1
"Yalnız oldu mu hep ışığı söndürür. Karanlıkta kalmayı sever,”
Hayır, çoçukluğum mutsuz geçti diyemem. Şımartıldım, yoksulluk nedir bilmedim.
Ama hep bir bakışın ağırlığı oldu üzerimde. Muazzam bir şefkat , umut barındıran bir bakış. Ama beklentilerle dolu. Ağır. Yıpratıcı.
Söyle evladım, diye teselli ederdi annem beni. Söyle de içine hicran olmasın. Hicran oldu anne.
