Duy şikayet etmede her an bu ney,
Anlatır hep ayrılıklardan bu ney.
Der ki, feryadım kamışlıktan gelir;
Duysa her kim, gözlerinden kan gelir.
Ayrılıktan parçalanmış bir yürek,
İsterim ben, derdimi dökmem gerek.
Ben de Dostluk için doğmuşum...İyi Dostlara Duyurulur :)
Ben dostluk için dogmuştum; uysal ve yumuşak mizacım dostlugu kolayca besliyordu. Halkın bilmedigi bir kişi olarak yaşadıgım sürece, beni tanıyan herkes tarafından sevildim ve bir tek düşmanım olmadı.Ama bir ad sahibi olur olmaz,tek dostum kalmadı. Bu çok büyük bir mutsuzluktu; daha da büyügü, bu adı alan ve bunun verdigi hakları sadece beni mahva sürüklemek için kullanan kişiler arasında bulunmak oldu. Bu anıların devamı, bu tiksinç entrikayı enine boyuna anlatacak; burada sadece kökenini gösteriyorum: İlk dügümün atılışı az sonra
görülecek.
Başarılı olmadığı sürece dostları hep seviyor :)Kitabı okudu
Başına gelecekleri biliyordu, daha görür görmez.
"Gene mi olmadı dostum" diye sesleneceklerdi, sonra bu 'olmadı' dostum diyecek, onlar da üzülme müzülme falan işte. Ama olsun. Dost sesi duymaya ihtiyacı vardı. Ne derseler desinler.