Olmam

''...manevi şeyleri tamamen bırakıp bunun zıddı olarak kendimi salt maddi görevlere adamaya, mesela tahta oymaya veya bir duvarı sıvamaya karar veriyorum ki böylelikle neşemi tekrar bulayım.Hayalim o dur ki duvar hiç bitmesin, neşem de.Ama uzun denebilecek zaman diliminden sonra tekrar, üretken olmadığım için kendimden nefret etmeye başlıyor, bunun verdiği çaresizlikten ötürü bir kez daha beynime firar ediyorum.
Bazen kendime diyorum ki, istikrarsızlığın her biri farklı farklı olan atalarımdan bana miras kalmış: Atalarım arasında çiftçiler, filozoflar, işçiler, yazarlar, dahiler ile aptallar, vasat küçük burjuvalar ve hatta suçlular bile vardı.Bütün bu insanlar içimde varoluşlarını sürdürüyor ve birbirleriyle mücadele etmeyi bırakmıyorlar.Canım kah kaz çobanının, kah hırsızın veya katilin himayesine girmek istiyor.Seçmek zorunda olduğunuzdan ve her seçim bir şeyi dışta bırakmak anlamına geldiğinden bu oyun beni cinnetin eşiğine kadar sürüklüyor.Sabah ayna karşısında tıraş olurken kendimi hala öldürmemiş olmam yalnız ve yalnız ödlekliğimdendir.''

(Çok) Sevgili Baba,
Geçenlerde bana, senden korktuğumu ileri sürmemin nedenini sormuştun. Her zamanki gibi, ne cevap vereceğimi bilmiyorum, kısmen tam da bu korkunun temelindeki ayrıntıları tamamen sözcüklere dökemeyecek olmam yüzünden.

Kimselere mecbur olmadım, olmam da. Yiğitliğim ve rivayet olunan erkekliğim, bundandır.