Bir gün ansızın ortadan kaybolan kocasını aramak için Barselona’dan İstanbul’a gelen Pilar ile başlıyor hikayemiz.
Kitabın birden fazla anlatıcı ile ilerlemesini çok sevdim. Hem karakterlere hem de olay örgüsüne bakışımızı zenginleştiriyor bu şekilde Nermin Yıldırım. Anlatıcı konumda olmayan bazı yan karakterler üzerinden yine o muzip kalemini konuşturmayı da eksik etmiyor tabi yazarımız.
Söz konusu bir kayıp hikayesi olduğu için aslında merak duygusu ön planda, öte yandan ailedeki karakterler hem hayat hikayeleri hem de akıştaki diyaloglarıyla çok derin bir yerden aile kavramı ve iletişim üzerine düşünmeye itiyor bizleri. Bu yönüyle de benim okuma serüvenim tahmin ettiğimden yavaş ilerledi, sanki sonunda
okuyacaklarımı ertelemek istermişim gibi… Sonu beni gerçekten gözyaşlarına boğdu diyebilirim
İnsan olmaya, aile olmaya, paylaştıklarımıza ve paylaşamadıklarımıza dair kurulan her bir cümlenin altını çizdim desem abartmış olmam.
Rüyalar Anlatılmaz 
Nermin Yıldırım
Hadi anlaşalım..
Meksika halkının Toltekler soyundan gelen bir aileye mensup 
Don Miguel Ruiz 'in kitabı 
Dört Anlaşma , kişisel gelişim türü kitapları tercih edenlerin severek okuyacağı ancak, bana kalırsa diğer kişisel gelişim kitaplarına benzemeyecek kadar kısa,öz ve sade bir kitap olmasından kaynaklı tür ayırt etmeksizin okunabilecek bir kitap..
Aynı anlama gelen
Frankenstein Ya Da Modern PrometheusMary Shelley · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202013,8bin okunma
Ne yapabiliriz?
Ne yapabilirim diyerek başlanan bir yolculuğun en tatlı eseri. Parlak ve sulu bir domatesin anlatımıyla işlenmiş kısa film tadında bir roman. Romanın dili anlaşılır, yer yer cümle düşüklüklerine ve metni yoran kelimelere rastladım ama genel olarak akıcı, siz kahvenizi bitirmeden kitap biter. Tanım ve betimlemeler çok güzel işlenmiş; parlak, sulu ve mis gibi kokan bir roman olmuş. Konu olarak işlenen mutfakta, değer, yiyeceklere önem, her türlü israf, göz ve mide doygunluğu, buzdolabının ruhu güzel bir bakış açısıyla ifade edilmiş. Konu idealize edilip ve içselleştirilince satırlara yansımış, okurken buzdolabına kalkıp bir bakma ihtiyacı hissettirdi. "Acaba ben bu içeriğe ne kadar dikkat ediyorum, sadece farkında olmam ya da benim uyguluyor olmam yeterli mi?" diye düşündüm. İnsanın temel ihtiyaçlarındandır yeme-içme, ama maddi kısmının yanında manevi kısmı, ruhu var ve bu ruhu ne kadar güzel işleyip işletebilirsek, süreklilik için çaba sarf ederken bile doyuma ulaşmış oluruz sanırım. Bi de ekleyecek olursam; kitabı okurken "keşke elma ve enginarın önceki yaşamları, irem bağının gizemleri ve buzdolabı içindeki yaşam biraz daha uzun işlenmiş olsaydı" dedim, bir dilek olarak kalsın. Hatta mutfağın asıl hükümdarının korkusunu biraz daha hissedebilmek isterdim. Kaos olmayınca aklımız başımıza gelmiyor. Yazarımızın ellerine sağlık. Böyle bir roman kaleme aldığı ve farkındalığımızı uyandırdığı için teşekkür ederim. Kitabı okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum. Daha ne kadar erteleyebiliriz. ‐ Bir elma sever.
Buzdolabı Vatandaşları 
Emre Turan
