Bu adam onu neden bu kadar etkilemişti?
Sayfa 124Kitabı okudu
Tolstoy: "Hayatla ölüm arasında son bir kez çırpındım ve içimde olanları tekrar gözden geçirmeye başladım. Birdenbire ancak Allah'a inandığım zamanlarda yaşadığımı fark ettim. Sırf O'nu düşünmekle bile hayatın dalgaları kabarıyordu benliğimde. Çevremde her şey canlanıyor, her şey bir anlam kazanıyordu. Hâlbuki O'nu unuttuğumda ve O'ndan uzaklaştığımda yaşamla olan bağlantım kesiliyor, hayat duruveriyordu. 'Öyleyse, ne arıyorsun daha? 'diye haykırdı içimdeki bir ses.. O gün bugün, bu ışık hiç bırakmadı beni. "
Sayfa 75Kitabı okudu
Tabii ben bu konuda biraz tuhafım, klas erkeklerden hoşlanırım.
Hep derim, bir centilmen her zaman centilmendir; hatta traktör kullansa bile.
Sayfa 96Kitabı okudu
Dağlar Ülkesi'nin sakinleri ve hayatları; yalnız, perişan, cahil; esmer yüzler, burma bıyıklar, uzun ince boyları; kaya, dağ. yayla ve vadi aşıkları, doğa sevdalıLarı, yalnızlık sevdalıları; asi insanlar, kavga adamları ; hep direniş ve kavga içinde geçen bir kader, boyuna fermanı çıkan, boyuna kabus dalgaları içinde bir o yana bir bu yana sallanıp duran bir hayat.
"Hayatla ölüm arasında son bir kez çır- pındım ve içimde olanları tekrar gözden geçirmeye başladım. Birdenbire ancak Allah' a inandığım zaman- larda yaşadığımı fark ettim. Sırf O'nu düşünmekle bile, hayatın dalgaları kabarıyordu benliğimde. Çevremde her şey canlanıyor, her şey bir anlam kazanıyordu. Hâlbuki O'nu unuttuğumda ve O'ndan uzaklaştığımda yaşamla olan bağlantım kesiliyor, hayat duruveriyordu. 'Öyleyse, ne arıyorsun daha?' diye haykırdı içimde bir ses... O gün bugün, bu ışık hiç bırakmadı beni."
Sayfa 75 - Tolstoy
Düşünmemelisin o anları, unutmalısın.
Sayfa 62Kitabı okudu
Erk*kler
İşlerine akıl sır ermiyor. En akıllıları bile bazen çok aptalca şeyler yapıyorlar.
Sayfa 27Kitabı okudu
Kendini bildi bileli hep onunla evleneceğini düşünmüştü.
Sayfa 22Kitabı okudu
Günün şiiri #7
Hüseyin Nihal Atsız- Geri Gelen Mektup şiiri ve hikayesi..
Nihal Atsız’ın öğretmen olarak çalıştığı okula bir gün bir hanım öğretmen gelir. O zamana kadar kimseye bakmayan, kimseyle pek alakadar olmayan Atsız içeri giren o öğretmene ilk görüşte aşık olur. Evet kelimenin tam anlamıyla bu bir ilk görüşte aşktır. Ve aşık olduğu o meçhul hanım
Beni bekleyen ve bedenimi uyuşturan sıcaklığını tüm ıslaklığımda duyduğum insan. Yaşamın en güzel anı. Denizlerle, kumsallarla, rüzgârla, yeryüzü ve gökyüzüyle birlikte varoluşu derinden duyduğum an. İki insanın birleşmesiyle kutsallaşan bu an. Sonsuzluk. Varoluşun tüm zamanlarını uzlaştıran bu an. İki insanın birleşmesindeki sonsuzluk özü olmalı insan yaşamının. Özü olmalı güneşin. Özü olmalı sevişmeyi duyan ve duyuran gücün. Bizi saran sıcaklığın. Soğuyan gecelerin. Ve geceleri gökyüzünü bürüyen yıldızların. Akdeniz’in üzerini kaplayan mavi gökyüzünün özü olmalı bu birleşme. Bu ıslaklık. Sonsuza dek varan, yaşatan, sonra yaşamı uzaklara, Akdeniz’in kıyılarda beyazlaşan dalgaları ya da yeşil durgunluğu gerisindeki ufuklara iten gücün.
Bizi saran sıcaklığın. Soğuyan gecelerin. Ve geceleri bürüyen yıldızların. Ve dolunayın. Ve dolunayla birlikte uykusuz kalan insanların. Dolunayla birlikte uykusuz kalınan gecelerin soluk, sisli sabahlarında ölümü bekleyen insanların.
(Ölüm de bir günlük olay değil mi?)
Bizi saran sıcaklığın. Soğuyan gecelerin. Ve geceleri bürüyen yıldızların. İki insanın sarılarak geçirdiği bu sarsıntı özü olmalı evrenin. Sonsuza dek varan, var eden, yaşatan, yaşamı ileri çağlara doğru devreden bu birleşme...
Sayfa 64
