Gece her şeyi ele geçirmiştir, hatta bakışları bile. İçinizi boşaltmıştır o. Yine de el ele tutuşmak gerek, yoksa düşersiniz. Gündüzün insanları sizi artık anlayamazlar. O korku tümüyle sizi onlardan ayırmıştır ve bunun yükü altında ezilirsiniz, ta ki her şey şu ya da bu biçimde bitinceye dek, işte ancak ondan sonra o genelgeçer adilerin yanına geri dönme hakkınız doğar, yaşam ya da ölümde.
Kederli bir yalnızlık doluyor içerime
ölümünü düşünen bir insanın yalnızlığı
sevgisiz ve nefretsiz.
Kopuyor insanlarla alakam
anlıyorum ki ölümde bir başımayım.
Sonra hesap ediyorum,
kırk sekiz yaşındayım,
en fazla yaşasam yetmiş beşine kadar
daha yirmi yedi senem var demek.
Ölçüyorum geçen kırk sekizle kalan yirmi yediyi
kepazelik.
Ne tuhaf şey, ne tuhaf şey
en fazla yirmi yedi sene
ve bir varmış bir yokmuş Doktor Faik Bey.
Sayfa 369Kitabı okudu
Zaman geçiyor. Bizler zamanın içinde yüzdüğümüz halde zamanın geçişini değil de, o geçtikten sonra , sadece geçmiş olduğunu hissedebiliyoruz. O da şakağa düşen aklarda, alnımızdaki kırışıklıklarda, bele yapışan lumbago ağrılarında, nihayet hastalıkta, ölümde...
Sayfa 16Kitabı okudu
Lucretius
Korkulacak hiçbir şey yoktur ölümde. Var olmayan, acı da çekemez nasılsa.
-
-
-
Biri çıkıpta ölümden sonra mezarda,
Çürüme, yanma, yırtıcı kuşlara yem olma gibi,
Kaygılarından söz açarsa, inanma.
Gizli bir ürküntü var demektir içinde; her ne kadar,
Duyumun öldükten sonra da,
Süreceğini açık açık yadsısada, çelişir,
Dediğiyle düşündüğü: Tümüyle bırakmaz yaşamı.
Varlığının bir parçası hep sürecektir sanki.
Sayfa 222Kitabı okudu
Sonra ağır ağır konuşan papaz sessizliği bozdu,iki gence yaşamda ve ölümde birleşmek istiyor musunuz,diye sordu. Genç kız son derece kararlı bir sesle " Yaşamda ve ölümde" dedi ve bu "ölümde" sözcüğü -daha biraz öncesine kadar hepsinde korku uyandırırken- suskun mekânda aydınlık ve net bir şekilde çınladı,çınlarken de kimsenin içinde korku kıvılcımına neden olmadı.
Sayfa 9Kitabı okudu
