Mutlaka Oku ve Paylaş. Belki Çoğu Kişinin Görmesine Vesile Olursun:)
Karşılaştığım üzücü bir olayı sizlerle de paylaşmak istedim.
Afganistandaki ölümcül göçten kaç kişimizin haberi var? Bir eve , yiyeceğe , sıcak yuvaya sahip olmak için aracılar tarafından kandırılıp güzel bir hayat vaat edip çoğu Müslüman Afgan kardeşlerimizin çoğusunun ; aç , susuz , hastalıktan, kilometrelerce yaya yürüyüp ölmesine vesile olan
Grip olduğum için çabuk toparlanayım diye dün serum taktırdım, neredeyse toparlanıp gidiyordum😔Bir yıl içinde iki kez ilaç alerjisinden bir deprem olmak üzere üç kez ölümle burun buruna geldim.
İlaç alerjimi sadece antibiyotik olarak biliyordum ve daha önceki olayda doktor damardan yapılırsa kurtuluş şansın daha düşük olur demişti, bu defa alerjimin olduğu bir şey damardan yapılmış oldu. Saniyeler, dakikalarla hayattayım belki de, hastanede olduğum için solunum kesilmeden, müdahale edildi. Kendimi İbrahim Tatlıses gibi hissediyorum.
İnsanın güzelliğini taşıdığı yer neresidir?
Dünya ve Fransız edebiyatının en büyük isimlerinden biri de Romantizm akımının en önemli temsilcisi olarak gösterilen 
Victor Hugo’dur. Onun eserleriyle ilk kez lise yıllarında "
Sefiller (2 Cilt Takım)” romanıyla tanışmıştım. Kitabın özetini okumama rağmen etkisini uzun yıllar üzerimden atamamıştım. Nerede kimsesiz, çaresiz ve kalbi kırık bir çocuk görsem Cosette’i
Bu çocuklar su bulamıyor, bu çocuklar yemek bulamıyor, bu çocukların barınacak yerleri yok, bu çocuklar devamlı ölümle burun buruna. Bu çocuklar... çocuk...
Öte yandan protestonuz "sistem"li olmalı. "Sistem"li olmayan protestoda bulunursanız birçok damga yiyebilirsiniz ki bu reel politikten anlamamaktan, devlet düşmanı olmaya kadar uzayabilir, genellikle de uzar.
Düşünce yapım her konuda muhalif cephede olmak üzerine kurulu değil. Diğer türlüsü üzerine de. Fakat çocukların, annelerin, yaşlıların, insanların bu hale düşmesine, bu halde ölmesine razı olmayacağım. Bunu kendi zihin dünyasında bir yere oturtanlara da saygı duymayacağım. Duymayın. Öfkenin namlusunu siyonistten çekmenin vakti geçiyor. Çünkü durmayacak. Öfkemiz birilerini durdurmuyorsa birilerini harekete geçirmeli.
Sırtımı verdiğim,
Bir ağaç gölgesinin dibine düştü yalnızlığım.
Ve başımın üstünde,
Şu mavi göklere boylu boyunca uzanan,
Bu baştan sona hayat içindeki hayat,
Kimin yuvası bilmem.
Ama artık hayallerimi un ufak eden bu çağ,
Ve acım ile beslenen toprak,
Benden daha diri.
Ve şimdi ölümle burun buruna olmak,
Beni ne öldürür ne de sağ
