_neden bu insanlar seni sevmiyor?
beni kucaklayıp sımsıkı bağrına bastı, sonra göz kırparak:
_ben farklıyım, anlıyor musun ? işte bu yüzden. onlar gibi değilim.
tüm toprağı, her şeyi saran sessizlik insanın içine doluyordu. insanda en arı, en ince düşünceler de böyle doğuyordu sanki; ama bunlar örümcek ağı gibi saydam, uçucu ele geçmez, söze dökülmez şeyler oluyor… bu düşünceler insanın ruhunu üzüntüden yakıp tutuşturarak, onu aynı anda hem yatıştırıp hem de rahatsız ederek, kayan yaldızlar gibi bir an parlayıp kayboluyorlardı ve ruh kaynayıp eriyor, hayatımız boyunca koruyacağı kesin biçimini alıyor, kişiliği oluşuyordu.