Narsizme, nergise ve narkoza adını veren Narkissos
Tanrılar Narcissus'u bir gün su içmek için eğildiği nehirde cezalandırır. Nehirde kendi yansımasını gören Narcissus, gözlerini kendinden ayıramaz. Kendine olan aşkıyla büyülenen Narcisuss elbette sudaki yansımasına asla ulaşamaz. Ölümün onu bu güzellikten ayıracak tek şey olduğunun farkına varmıştır ve olduğu yerde günden güne eriyip kendine bakarak ölür. O öldükten sonra Narcissus'un bedenini gömmek için arayan insanlar bulamazlar, çünkü artık Narcissus'un öldüğü yerde güzel bir çiçek vardır. İnsanların ilk defa gördüğü bu çiçeğe Narsissus'un adı verilmiş. Bizim dilimize nergis çiçeği olarak yerleşmiştir. Yüzyıllar boyu dilden dile yayılan bu hikaye ile de kendini beğenmiş insanlara Narcissus isminin kökünden gelen narsist adı verilmiştir.
Evin koridorları uzamış, sonu belli olmayan tünele dönüşmüştü. Yürümüyordun, anın içinde süzülüyordun. Tek yapabildiğin derini dalayan dikenlere aldırmadan sırtını sıvazlamak, sıvazlayıp iniltileri o bedenden uzaklaştırmaya çabalamaktı. Bu iniltilerin hiç zamanı değildi, ne de ölümün. Dikenler yıllarca derinin altında sızılı yol alacaktı. Değdiği ciğerlere, avuçlara, tabanlara, hayallere batacak can yakacaktı. Günlerin adı gibi, bir şeyler kayıp gidiyordu hayattan. Gitti.
Doğum günün kutlu olsun Sylvia!
Ölmüş birine doğum günü metni yazmanın zorluğu daha en başta kendini gösteriyor. Hele bu kişi Sylvia iken benim için daha zor. Bu yüzden hiçbir zaman yazmadım ama bu sene yazmak istiyorum.
Sylvia çoğunluk tarafından ne yazarlığı ne şairliğiyle, sadece intiharı ile tanınıyor. Sanırım onun hakkında en çok içerlediğim nokta bu. Burada özellikle Lady
yine gelsen
“Sahi uzaklar nasıl
Ne kadar daha kararlısın gelmemeye
Beklemek bir yana, canın yanarken gülümsemeyi nasıl öğrendin
Alışmak yoruyor insanı
Alışmak istemiyorum
İyisi’mi sen beni uzaklara götür
Özlemek ölümün diğer adı değil mi
Özlüyorum….