Hayatımızın bir devrinden sonra başımıza gelen şeylere o kadar hazırlanmış oluyoruz ki, kederimizi kendi içimizde taşır gibi yaşıyoruz.
Sayfa 325 - DERGAH YAYINLAR29. BASKI-ŞUBAT 2016Kitabı okuyor
Dünyanın nüfusu ikiye bölünüyor
Yarısı sen oluyor,yarısı ben...
Sonra ikimiz bir bütün oluyoruz
Kimseye sezdirmeden...
Sayfa 19Kitabı okuyor
Eğer insanın nesne değil, özne değil; ama kul olduğunu söylüyorsak böylece onu tanımlamış olmuyor şartlarının sınırlarına bir atıfta bulunmuş oluyoruz.
Modern dünya bizden hızlı davranmamızı istiyor. Zihinsel zaman hızlanırken duyguların zamanı kendi yavaş ritmiyle ilerliyor. Zihnin zamanı ile duyguların zamanı arasındaki yarık büyüyor. Görmezden gelinmiş, ihmal edilmiş, işlenmemiş duygular ise bir endişe nöbeti veya iç huzursuzluğu şeklinde bizi yokluyor. Bu endişeden kaçmak için daha çok hızlanıyor, hızlandıkça insanlığımızın dokusunu oluşturan duygularımızdan daha da uzağa düşüyoruz. Ve sonra, ileri yaşlardan geçmişimize baktığımızda kocaman bir boşluk görüyoruz, yapmak uğruna olmayı feda ettiğimiz, sevdiklerimizi yeterince sevmediğimiz, içimizde ifade edilmeyi bekleyen sözcükleri dillendiremediğimiz, sadece bize ait olan bir hikâyeyi söze dökemediğimiz için, varoluşsal bir suçluluk hissine mağlup oluyoruz.
"Acı dolu yaratıklarız hepimiz
Geride asla bırakılmayan pişmanlıklar duruyor,
Gün geçtikçe artıyor bunlar üstelik
Yaralıyor, yoruyor;
Zaman, pişmanlıklarla geçiyor...
Önce keşfedip sonra esiri olduğumuz
O pandül hiç durmaksızın sallanıyor
Tahtadan kutusunun içinde; biz ölüyoruz farkına varmadan
Zaman, yok olmakla geçiyor...
Sevinçler devşiriyor, üzüntüler hapsediyoruz
Derinlerimize; seviyoruz, sevilmiyoruz
Unutuluyor, unutuyoruz
belki günün birinde
Zaman unutmakla geçiyor...
Bizi yiyip bitiren, sonra da tadı bitmiş
Bir sakız gibi toprağa tüküren zamanı
Kusmak geliyor içimizden"
Bu muazzam bir şey! Sadece hayatın bizi zehirleği kadar yaşayabiliyoruz. Ayıldığımız an tüm bunların yanılgı, aptalca bir yanılgı olduğuna şahit oluyoruz.
Sayfa 21
Hepimiz içimizdeki şarkıyla ölüyoruz.
Sayfa 55Kitabı okuyor
