Ömer Faruk Çelik
@omerfc18
İlgim size değil, fikirlerinize...
Dermokozmetik & OTC Uzmanı
İstanbul
173 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Okuma Hedefleri
Bu, kaybedilmiş bir savaşın ardında bıraktığı lirik sessizliğin hikayesi. Ben mağlup olmam diye çıktığım o yolda, eve dönüşün izahı. Gırtlağımda bir harfle eve döndüm bu gece. Sırtımda kimsesizliğim, yanımda kocaman bir boşluk. İlk yenildiği yerden eve döner insan hep, bilirsin.
"Kafam cam kırıklarıyla dolu doktor. Bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor anlıyor musun?" 
Oğuz Atay
Okur Takip Önerileri
Sabahattin Ali çok fazla beklenti içinde olmamayı şöyle anlatıyordu bize.. "Bu hayatta mutlu olmanın yolu, beklentiyi düşük tutmaktır. Yoksa kanatlarından vurulmuş kuşa dönersin."
"Ben ailesiyle problemleri olan hiçbir insanın mutlu olduğunu görmedim. Önüne dünyaları serin, istediği okulu, aşık olduğu sevgiliyi, fedakar dostu... İstediği kadar mutluyum, ben eğleniyorum, ben duygusuzum desin. Ailesi kalbinde yara olan çocukların hiç bir zamanı hüzünsüz geçmez."
En önemlisi de, hayatınızda ne yaparsanız yapın, onları görecek arkadaşlarınız yoksa eğer yaptıklarınız efsanevi değildir
İnsanların robotlaştırıldığı, robotların da insanlaştırılmaya çalışıldığı bir zamanda yaşıyoruz.
Söz vermiştim kendi kendime: Yazı bile yazmayacaktım. Yazı yazmak da bir hırstan başka ne idi? Burada namuslu insanlar arasında sakin, ölümü bekleyecektim; hırs, hiddet neme gerekti? Yapamadım. Koştum tütüncüye, kalem kâğıt aldım. Oturdum. Ada'nın tenha yollarında gezerken canım sıkılırsa küçük değnekler yontmak için cebimde taşıdığım çakımı çıkardım. Kalemi yonttum. Yonttuktan sonra tuttum öptüm. Yazmasam deli olacaktım.
Okumaya, çalışmaya başladım, öğrenmekten de sıkıldım. Ne hüznün ne de mutluluğun öğrenmekle ilgisi olmadığını anladım, en mutlu insanlar bilgisiz insanlardır çünkü.
Bir İntihar mektubunda okumuştum, sonunda şöyle yazıyordu; Tanrım kollarını açar mısın? Sarılacak kimsem kalmadı yazıyordu. Bir insanın bu hayatta hissedebileceği en büyük yalnızlık da bu değil midir zaten. Sarılacak kimsen kalmadığında, dünyanın da bir anlamı kalmıyor.