Sabitlenmiş gönderi
İçimde hep sevilmeyi bekleyen bir çocuk var.
Sayfa 126
Yalansızız artık. Hâlâ birkaç sırrımız var. Ama yalansızız.
“Çok bilmek de iyi değil. Söyleme bilmeyeyim…”
Sayfa 200
Okur Takip Önerileri
Kendim tutunamayınca kimsenin bana tutunmasına da izin veremedim.
Böyle böyle, içimde yarım kalmış bütün konuşmaları tamamladım.
Babam anlatacaklarını anlattı. Çok ağladı. İnsanın babasının ağlaması da bambaşka bir duygu. Annelerin ağlamasına alışığız ama baba ağlayınca dünya duruyor sanki. Gidip sarılamadım da. Hiçbirimiz sarılmadık. İçimizden gelmedi.
Herkes bir şeyler saklıyor işte.
Bizim zamanımızda günah vardı, şimdi günahların adı hata oldu.
Şu hayatta annem yok, babam yok, karım yok, kardeşim yok… Bunca yokluk içinde var olmaya çalışıyorum.
Şimdi düşünüyorum da ben hep abiymişim, hiç çocuk olmamışım ki…
