Acının Çocuk Yaşı
Bakışları kababalığın içinde gezindi. Her hayatı görüyor ve fark ediyordu. Yalnızlıktan mutsuz olanları, yanında ki ile mutlu olmayıp katlanmak zorunda olanları, her şeye rağmen sahte de olsa gülümseyenleri ve daha nicesini...Her zamanki gibi sabahın soğuk ayazında çıkmış ayağını sıkan o dar ayakkabıları yırtık çorap giydiği ayağına geçirmişti.
renkler güneşten çıktılar
renkler güneşe girdiler
renkler güneşsiz öldüler
ne renk gerek bana
ne renksizlik
güneşler bir yerden çıktılar
güneşler bir yere girdiler
güneşler onsuz öldüler
ne aydınlık gerek bana
ne karanlık
Ne onsuz oluyordu ne de onunla
Sayfa 121Kitabı okudu
Bence insanın adı onunla en az ilgili olan yanıdır. Doğar doğmaz, o bilmeden başkaları veriyor. Ama yapışıp kalıyor ona. Onsuz olamıyor.
Onsuz olmak çok acınası bir durumdu onun için. İnsan kendisine acır mı? Acır. İnsan en çok kendisine acır. En çok kendisinden nefret eder. Aynaya baktığında gördüğü yansımasına bile yabancılaşır insan.
Tanrısız yaşanamayacağına inanıyorum. Allah’a inanmadan,onsuz geçen saniyelerin benliğimi yok etmeye, alçaltmaya yöneltilmiş, benliğime ekilmeye çalışılmış salt kötülük tohumları olduğuna inanıyorum.
Günler birbiri üzerine yığılı, günler ağırlığına katlanılmaz bir sıkıntıdır. Ve bir kötü alışkanlıktır düş kurmak, onsuz edilmez. Bilmeliydim, gözle görülür bir uçurum vardı aramızda. Düşlerde kolay aşılır bir uçurum. Oysa yaşamak, düş kurmak gibi kolay değildir.
Her şey Tanrıdadır ve ona bağlıdır, o derece ki, onsuz hiçbir şey var olamaz ve tasarlanamaz.
Sayfa 80Kitabı okuyor
Hazreti Ali
O uğursuz katil, kaderin sonucu, Hz. Murtaza'yı hançerleyince, getirip şerbet sundular. Hz. Ali ise şöyle seslendi: Benim kanımı döken nerede? Önce ona verin, sonra bana! Çünkü o bana bu yolda yoldaş olacak!
Şerbet götürülünce adam bağırdı: Eyvahlar olsun! Haydar beni zehirleterek öldürmek istiyor!
Hz. Murtaza ise şöyle buyurdular: Hakk'a yemin olsun ki, eğer o bedbaht bu şerbetimden içseydi, kıyamet günü ben onsuz Allah'ın huzuruna çıkıp da cennete ayak basmayacaktım.
bir anlatabilsem onsuz olamadığımı
o zaman sevmek değil ölmek zamanı
Sayfa 29Kitabı okudu
baksa da beni görmüyor sanki
yokum
duymadığı açık anlattıklarımı
sessizliği kalabalık giremiyorum
ölüler kuşatmış sağımı solumu
geçmişte yaşıyor biliyorum
bir anlatabilsem onsuz
olamadığımı
o zaman sevmek değil ölmek zamanı
Bence insanın adı onunla en az ilgili olan yanıdır. Doğar doğmaz, o bilmeden başkaları veriyor. Ama yapışıp kalıyor ona. Onsuz olamıyor.
Gece yıldız içinde, o yoldaş değil bana!
Bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim.
Sevdim ben onu, o da beni sevdi bir ara.
Bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim.
Yokluğunu düşünüp. Yitmesine yanmakla.
Duyup geceyi, onsuz daha engin geceyi.
Ota düşen çiy gibi düşmekle şiir cana.
Ne gelir elden, sevgim onu tutamadıysa.
Gece yıldız içinde, o yoldaş değil bana.
Hepsi bu. Uzaklarda şarkı söylüyor biri.
Yüreğim dayanmıyor yitmesine kolayca.
Gözlerim arar onu, yaklaştırmak ister gibi.
Yüreğim arar onu, o yoldaş değil bana.
