S'onsuz'luk
Köklerim yıldızlarda saklı,
Yârin, başka başka fikirde aklı...
Bulutların ardında merakım,
Kalanı zordu sevmek, 'giden' de haklı...
Ne yer, ne gökyüzü, öteleri heyecanım,
Ölmekten korkmam, değil ki tatlı canım...
Yenilirim merakıma, yaşamak ister her anım,
Gecelere tutkum, simsiyah kalbimdeki kanım...
Ne vakt baktıysam göğe, verdi huzur,
Evrende değil, insanda kusur...
S'onsuz'lukla yaşayan çocuk muzur,
Öyle bir denge ki anlatılmaz yazınca mensur...
Sadık yârim yalnızlığım, seni hep aldattım...
Sessizliğimde gizli çığlıklarım,
Uyumak çaresiz, yüreğimi dertle ağrıttım...
Rüyalarımda bulur beni en azılı korkularım...
İnsanoğlu uzanamaz, edemez zayi,
Zerre içinde zerredir ancak fani...
Sezilir derinden, ölümüm olacak ani,
Meçhule gider varlığım ben olsam da kani...
-barbarknn
26 Haziran akşamı
Çok şeye sahibim ama ona olan sevgim her şeyi silip atıyor. Çok fazla şeyim var ama onsuz hiçbir şeyim yokmuş gibi.
“bak, sana bir hikaye anlatacağım toto. bir zamanlar krallığın birinde bir kral güzel prenses için ziyafet verir. kapıda bekleyen asker kralın kızını görür ve bir çırpıda aşık olur. fakat kralın kızının basit bir kapı görevlisiyle ne işi olabilir? en sonunda asker prensese ulaşır ve artık onsuz hayatının bir anlamı olmadığını söyler. prenses askerin aşkından etkilenir. “eğer balkonumun altında hiç hareket etmeden yüz gün yüz gece bekleyebilirsen senin olabilirim.” der. asker kabul eder ve prensesin balkonun altına gider. bir gün, iki gün, üç gün, yirmi gün, otuz gün… her gece prenses dışarı bakar, ama o kımıldamaz bile. yağmurda, rüzgarda, karda… o hep oradadır. kuşlar kafasına pisler, arılar sokar, ama o kımıldamaz. doksanıncı günden sonra taş kesilmiş bir vaziyette gözlerinden akan yaşları zapt edemez. uyumaya bile dermanı kalmamıştır. tüm o günlerinde prenses onu camından seyreder. ve doksan dokuzuncu günün akşamında asker sessizce çekip gider oradan. bu hikayenin ne anlama geldiğini sorma. çünkü ben de bilmiyorum. eğer bir gün anlarsan sen bana söylersin.”
Sevdan Bir Nefes
bir yıldız kaysın istedim
bütün kötü düşüncelerim aksın diye peşinden
çünkü düşüncelerimin yeri yok
hiç bir zihniyette.
ne bileyim ben
böyle bir şeydi herhalde
hayat
