Yalnızlığımızın kelimelere ihtiyacı vardı belki. Belki de kelimelerin yalnızlığımıza.
Sayfa 92 - Doğan KitapKitabı okudu
Sanki ardımız karanlık, kapkaranlık yüce karlı bir dağ.
Sayfa 88 - Doğan KitapKitabı okudu
Yıllar geçmişti işte. İçine bir şey oturur insanın.
Sayfa 50 - Doğan KitapKitabı okudu
Yaşlılara özgü bir bilmişlik, bilmişliğin getirdiği bir dinginlik, dinginlikten doğan bir mutluluk hali vardı hep anneannemde.
Sayfa 48 - Doğan KitapKitabı okudu
Uyuyakalmak bir otel sanki. Ucuz ama deniz gören.
Sayfa 46 - Doğan KitapKitabı okudu
Birine sığınmak ve onunla yaşamak, bütün korkularını ona anlatmak aşktı.
Sayfa 18 - Doğan KitapKitabı okudu
Birine bağlanabilmiş, biri tarafından korkusuzca sevilebilmiş herkesi öldürmek..
Sayfa 14 - Doğan KitapKitabı okudu
Senin parmakların, ellerin, ne kadar iyi geldi bana.
biraz alışmaya çalıştım kalbime
o amansız yumruğa,
Sayfa 58Kitabı okudu
Taşındım. Hayat akıp gidiyordu. Sanki hiçbir şey değişmemişti. Sanki ben çok iyiydim. Sanki yeniden koca koca kitaplar devirmeye başlamıştım. Hep bekliyordum ama neyi beklediğimi bilmiyordum işin kötüsü. Sadece boş, serseri bir umut. Umut bile değil aslında, kırıntılar sadece. Kırıntılar; karanlık sabahlar, karanlık akşamlar, camlardaki yağmur lekeleri, ayağıma ağır gelen ayakkabılar, sıcak tutmayan bir palto, sıcak tutmayan bir hayat.. Kötü geçen günlerimi unutmaya çalışıyordum. Masanın üzerini yemekten sonra ne kadar silerseniz silin, bir iki küçük kırıntı daima kalır. Onun gibi.
Sayfa 67 - Doğan KitapKitabı okudu