Onur ERGÜL
@onurergul
Celal Bayar Üniversitesi
Manisa
Manisa
47 reader point
Joined on October 2020
Şu anda okuduğu kitap
%71 (240/336)
Yüzümü ellerimin arasına alıp sıktım; derimi, damarlarımı ve dokusunu hissettim. Her şey hızla azalıyordu, her şey çok acımasızdı. Onursuzdu. Dalgalar art arda, art arda geliyordu. Sınırsızdı. Temiz ve derindi. Maureen'le yazın buraya gelmiştik; liseden sonraki, üniversiteden sonra ve A6'nın Güneydoğu Asya'dan çıkıp bir kefen gibi dünyayı sarmasından önceki yaz. Temmuz ayında. Pizza yiyip onun radyosunu dinlemiştik. Ben onun sırtına yağ sürmüştüm, o benim sırtıma yağ sürmüştü. Hava sıcaktı, kumlar parlıyordu, güneş yakıcıydı.
Daha 1970'li yıllardan günümüzdeki korona virüsü tahmin etmiş sanki King.
Susie içeriye girdi. Ona A2'nin A6'ya karşı bir koruma sağlamadığını söylemem şart değil. Zaten biliyordu. Sadece bunu düşünmek istemiyordu.
Reader Follow Recommendations
" Artık beni pek sevmiyorsun, değil mi, Bernie?
Korkunun hüküm sürdüğü, uğursuz güçlerin ve ürkütücü yaratıkların varlığını sürdürdüğü, güzel her şeyin bir anda yok olabileceği o tuhaf ve harika durakta buluşalım.
Tekrar uyandığında, aileside odadaydı. Her zaman bir parçası olacağı o şefkat ve sevgi dolu çemberin içindeydi. Ölüm bile bunu değiştiremeyecekti. Işıklar, gözlerinin önünde dans etmeye başlamıştı bile. Cılız ve titreyen elini uzatarak altın turnaya dokundu. Yaşam bedeninden ayrılıyor olabilirdi fakat turnaya dokunmak, Sadako'yu yüreklendirmişti. Tavandan sarkan kuş sürüsüne baktı.Ne kadar güzel ve hürdüler. Derin bir nefes aldı ve gözlerini kapadı.
Artık son uykusuna dalmıştı.
"Yakında iyileşeceksin. Belki de güneş bir daha doğduğunda..."
Sadako sessizce oturup, rüzgarda hışırdayan yaprakları dinledi. Ardından, "Sıra bende, değil mi?" diye sordu. Başını hızla iki yana sallayan hemşire Yasunga, "Tabii ki hayır. Hadi, şuraya gel de uyumadan önce son bir turna katla. Bininci turnanı da bitirince, uzun ama çok uzun yıllar yaşayan bir hanımefendi olacaksın." dedi
Sadako yutkunup ağlamamaya çalıştı.
Genzini temizleyen bay Sasaki, "İstediğin... İstediğin bir şey var mı?" diye sordu Sadako'ya. Kız, başını iki yana salladı. Gerçekten istediği tek şey, evine dönmekti. Ama ne zaman olacaktı bu? Yalnız başına kalan Sadako, yüzünü yastığa gömdü ve uzun uzun ağladı. Kendini hiç bu kadar yalnız ve mutsuz hissetmemişti.
Altı yıl boyunca aradığım, basılmasını beklediğim kitap. Sonunda iki yıl önce buldum ve aldım. Yaklaşık yarım saat sonra kitap bitmişti ama ben de bitmiştim. Umut etmeyi unuttuğum zamanlardan utandım. Uçurumun eşiğine gelinse bile nasıl yaşanacağını bilmediğim için utandım. Bence tüm yetişkinlerin, umutlarını kaybetmiş, çocukluğunu öldürmüşlerin okuması gerekli olan bir kitap.
-Zephyra
İçinin daha derinlerine kulak verip geçmişe döndü; acaba o ses, anımsayarak gerçekleri söyleyen o ses ona dönüp, geçmişle birlikte bugünün üzerindeki örtüyü de kaldıracak mıydı?
