Onur ULUDOĞAN
@onurludogan
Olduğumdan çok daha iyi birisi olabilirdim ama bunun için henüz çok geç değil...
ULUDAĞ ÜNİVERSİTESİ
49 reader point
Joined on January 2020
Okuma Hedefleri
Ah, insan öyle fani ki, yaşadığından gerçekten emin olduğu bu dünyada bile, varlığının tek bir gerçek iz bıraktığı bu dünyada bile, sevdiklerinin ruhunda ve hatıralarında o da sönüp kaybolacak, hem de çok çabuk!
Sayfa 84Kitabı okudu
Cehalet mutluluktur derler, yanılıyorlar.
Belki de masumiyet, dünyanın dizginsiz kaosunda yolunu kolayca buluyordur.
Reader Follow Recommendations
Ölmekten son derece korkuyor çünkü henüz yaşayabilmiş değil.
Özgür olmayı seçebilirsin fakat bu, aklına gelecek en son karardır.
''Ölmek marifet değil; hüner yaşamayı bilmektir.''
Kapıların siyah dudakları derin bir delik göstererek açılıyor, fabrika yuttuğu adamları kusuyordu.
Sayfa 223Kitabı okudu
Öfke buz gibidir, havalar ısınır ısınmaz hemencecik erir gider!
Sayfa 196Kitabı okudu
Bana öyle geliyor ki, ben çocukluğumda, birçok basit ve silik kişilerin, tıpkı arılar gibi, hayat üzerindeki tecrübe ve düşüncelerinin balını getirip bıraktığı bir kovan gibiydim, bunlardan herbiri ve herkes kendi tarzına göre, ruhumu cömertçesine zenginleştiriyordu.
İnsanlar, geçiciliğin anızlarını görmeye meyillidir ve hayatlarının hasadını sakladıkları dopdolu ambarları unuturlar: Görevler yerine getirilmiş, sevilenler sevilmiş ve en az bunlar kadar önemlisi, ıstıraplar cesaret ve onurla geride bırakılmıştır.
Bizim de halletmemiz gereken çok acı vardı. Bu yüzden bizim de ıstırabın tamamıyla yüzleşmemiz, zayıflık ve kaçamak gözyaşı anlarını asgaride tutmamız gerekiyordu fakat gözyaşlarımızdan utanmamızın gereği yoktu; çünkü gözyaşları insanın cesaretlerden en büyüğü olan acı çekme cesaretine sahip olduğunun kanıtıdır.
Sayfa 89Kitabı okudu
Kampta geçen yirmi dört saatin en berbat anları, henüz geceyken keskin düdük seslerinin bizi yorgun uykularımız ve rüyalarımızda kavuştuğumuz özlemlerimizden acımasızca uyandırdığı dakikalardı.
Sayfa 45Kitabı okudu
İnanılmaz bir şekilde çırılçıplak olan yaşamlarımız haricinde kaybedecek hiçbir şeyimiz olmadığını biliyorduk.
Psikolojik bir bakış açısından bakıldığında istasyondaki şafaktan kamptaki ilk geçirdiğimiz geceye kadar uzun, çok uzun bir zaman geçmişti.
Yaşamak acı çekmektir ve hayatta kalmak acıda bir anlam bulmak demektir.