"Ben o yaşlı elmayım."
Kış geldi, ağacın dalları boş, sadece en yukarıdaki dallardan birinden küçük bir elma sarkıyor, yaşlı bir elma, buruşmuş, yalnız, ailesinin öteki bireylerinin hepsi şu an ağacın dibinde çürüyor.
Yaz mevsiminden canlı çıkan bir tek o.
Kendimi yalnız hissediyorum..
...
Canlı olarak kalmayı başarınca kendimizi daha da yalnız hissediyoruz.
Hakikat, ancak maddi-fiziki nitelikler aşıldığı zaman kendini izhâr eder. Elbette varlıkların hakikati sabittir ve müstakil bir anlama sahiptirler. Âlem, bir hayal yahut yanılsama değildir. Fakat akıl sahibi varlıklar olarak aramamız gereken hakikat, görünen sûretlerin ötesindedir.
Sorumluluklar bencillikten tümüyle arınmış ve koşulsuz olduğu müddetçe ahlâkidir: Ben başka kişiden sadece o bir kişi olduğu ve dolayısıyla benim sorumluluğuma layık olduğu için sorumluyum. Sorumluluk onu benim ve yalnızca benim sorumluluğum olarak gördüğüm müddetçe ahlâkidir; müzakere edilemez, başkasına devredilemez. Kendimden bu sorumluluk dışında bahsedemem ve dünya yüzünde hiçbir güç beni bu sorumluluğu taşımaktan kurtaramaz. Sırf insan olduğundan dolayı öteki için, herhangi bir öteki insan için duyulan sorumluluğun ve özel olarak bunu izleyen yardım etme ve derdine deva olma yönündeki ahlâkî dürtünün argümana, meşrulaştırmaya ya da kanıta ihtiyacı yoktur.
Sayfa 82Kitabı okudu
Öteki algısı, bir kişinin ve toplumun "ben" tasavvuruna sıkı sıkıya bağlıdır. Batı'nın İslâm algısı, sadece onun bir başka medeniyet hakkında oluşturduğu birtakım gerçek-dışı ya da hayali imgeler bütününü ifade etmez. Bunlar aynı zamanda Batı'nın nasıl bir "ben" tasavvuruna ve "ben" bilincine sahip olduğunu da gösterir. Ötekine bakarken aslında aynada kendimize bakarız.
Kendisini tarihin merkezinde gören, ahlâktan bilime her şeyin kaynağının kendisi olduğuna inanan bir Batı'nın, Afrikalılara, Çinlilere yahut Latin Amerikalılara evrim sürecinin alt basamaklarında kalmış "medenileştirilmeye" muhtaç, dolayısıyla sömürülmeyi hak eden ilkel toplumlar olarak bakması şaşılacak bir durum değildir.
