Savaşımız əslində öz"mən"imizlədir
Mənim dram əsərlərimin qəhrəmanları, bir qayda olaraq, xarici mühitdən çox, özləri öz daxili “mən”ləri ilə mübarizə aparırlar. Çün-
ki mənim fikrimcə, insan çox mürəkkəb məxluqdur. Otello da, Yaqo da, mütləq mənada Yaxşı da, Pis də, Mələk də, Şeytan da bizim öz içimizdədir.Özümüzə kənardan baxabilsək, biz bunu aydın görərik. Bir şeirimdə yazdığım kimi:
Başqasının gözünü taxaydım öz gözümə.
Başqasının gözüylə baxaydım öz-özümə
Onda ayıblarıma özüm düşmən olardım,
Onda mən, mən olardım.
Haha hakli :))
Zarife bazen acı bir gülümseme ile takılırdı ona:
"Ah Abu, talihin olsa sahneye çıkar, Otello rolünü çok güzel oynardın.." derdi.
Abutalip de gülerek cevap verirdi: "O zaman da ahmaklık edip seni boğardım, bunu mu istiyorsun!"
O zaman eski zamanların aşk hikâyeleri Faust, Werther, Manon Lescaut, Sapho, Romeo ve Jülyet, Otello, Aida gibi ebedi aşk maceraları anlatılırdı. Bunların ruh hallerini özetlemek için kendi kalbinin yardımıyla, söylenilemeyen ruhsal ihtiyaçları onlara yakıştırarak yapılan açıklamalarla saatler geçirilirdi.
Sayfa 192Kitabı okudu
Genç bir psikiyatri bir keresinde bana yazdığı bir mektupta, “Ne zaman kalabalık bir yerde erkeklerin başları aynı anda kapıya dönse, içeri bir Borderline tipi bir kadın girdiğini anlarım…” diye yazmıştı.
‘Borderline’ dediği, değişken ve huzursuz bir kişiliği tanımlayan ruhsal rahatsızlığın adıydı.
Meyvelerin bozulmasından lezzetli ve yakıcı içkiler elde edilmesi gibi insanların bozulmasından da baş döndürücü bir çekicilik mi doğuyordu?
Niye Hamlet delirecek olanı, Romeo ölecek olanı, Otello kuşkulanılacak olanı, Anna Karenina bencil olanı seçiyordu?
Sayfa 114
Şüphe uyandıran fikirler, ilk önce hiç tatsız gelmezler ama , tabiatları icabı zehirlidirler; kana bir kez tesir etti mi kükürt ocakları gibi yanarlar..
.
.
Şeytanlar en büyük günahları işletecekleri zaman, önce bunun sevap olduğuna inandırırlar.
.
.