Biz Kudüs de kirada oturuyoruz.Halep’ten bu tarafa geçmeyen şey yalnız Türk kağıdı değil,ne Türkçe ne de Türk geçiyor.
Floransa ne kadar bizden değilse Kudüs te o kadar bizim değildi.Sokaklarda turistler gibi dolaşıyoruz.
Sayfa 40Kitabı okudu
bir süre hiç konuşmadan oturuyoruz; nihayet farkına varmak, yitirilen onca zamanın, heba edilen fırsatların bilincine ermek, aramıza olanca ağırlığıyla çöktü.
Sayfa 323Kitabı okudu
Biz muazzam bir hazinenin önünde tembel tembel oturuyoruz. Kapısını açıp içine bir girsek neler neler çıkacak karşımıza, biz bile hayret edeceğiz! Kendimize güvenimiz, ecdada saygımız, önde gidenlere sevgimiz artacak. Kendimizi de dünyayı da daha iyi tanıyacağız. Dünyaya açılmaktan, yetmiş bin aleme seyr ü sefer eylemekten korkmayacağız.
Sayfa 161Kitabı okudu
Ve biz yürekli insanlarız: Evlerde oturuyoruz. Ve biz yürekli insanlarız: Planlar yapıyoruz. Ve gülüyoruz. Ve seviyoruz. Ve yaşıyoruz! Bizler yaşıyoruz dışlayarak ölümü. Oysa ölümümüz başından beri kararlaştırılmış. Öteden beri kararlaştırılmış. Ama bizler yürekli insanlarız, biz ölümü içinde taşıyanlar: Bizler çocuk yapıyor, bizler arabalarla gidip geliyor, bizler uyuyoruz.
“Bu senin için nasıl bir şey?"
"Ne nasıl bir şey? Her şeyin o kutuda olması mı?"
Başımı evet anlamında salladım.
"Çok kötü değil. Gözden ırak, gönülden ırak. Gayet işe yarayan bir çözüm oldu, ta ki bugüne kadar. İnkârın faydalarına dair söyleyebileceğim çok şey var. Zaten sizin mesleğin inkâra hak ettiği değeri vermediğini düşünmüşümdür hep."
"Doğru! Kamp ateşinin çevresinde toplanmış oturuyoruz ama inkârı aramıza almıyoruz. İtiraf etmem gerekir ki ben de hastalarımdan, ofisime girmeden önce inkâr ceketlerini çıkarıp dışardaki
portmantoya asmalarını istiyorum."
Sayfa 133 - PegasusKitabı okudu
Bunlara kalsa biz aileyiz. Her hafta yemeklerde buluşmayı aile olmak sanıyorlar. Abimin babası var. İstediği kadar şikâyet etsin, abim hep sevildi. Emin Öğretmen'i sevdiler, başını okşadılar, yanlarından ayırmadılar. Oysa annem bana bir kere bile kaşlarını çatmadan bakmadı. Bir kere bile saçımı okşamadı. Benim ne günahım vardı? Babam Ekrem'le beni herkesten gizli gizli severdi. Annem görmesin. Niye? Bilsem keşke sebebini. Ekrem gitti kendine bir kayınbaba, kaynana buldu, sığındı onlara. Abimin zaten anne babası vardı. Ben de belki Nurten'in anne babasıyla böyle bir bağ kurabilirdim ama ben ömrümde hayatımda bu kadar sofu insanlar görmedim. Annesi ben gittiğimde odaya girmiyor. Damadıyım ben onun yaaa. Haremlik selamlık oturuyoruz. Nurten'e kalsa biz de öyle oturmalıyız.
Sayfa 68Kitabı okudu
