("Cahit Sıtkı Tarancı'nın 'insan bu yaşa gelince anlarmış' dediği yaşa çok uzaktan bakıyorum. Üflediğim mum, anlamı kafamda dönüp duran bu şiirden bir hatıra. Yeni bir yaşa bu şiirle girmek isteyişim, anlam arayışı ve anlama sırtımı dönüşüm... Kaburgalarımdaki iz, hangi şairin kaleminden çıktı? Kaburgamın arasına sızıp duran mum damlası, hangi şiiri örttü? Kaburgam ne zaman sızlamayı bırakacak?")
Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç fark ettim taşın sert olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış.
~Cahit Sıtkı Tarancı